جان فشاندن
روان برفشاندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
روان برفشاندن. [ رَ ب َ ف َ / ف ِ دَ ] ( مص مرکب )جان فشاندن. رجوع به روان افشاندن شود :
همی برفشانم به خیره روان
خمیده روانم چو خم کمان.
همی برفشانم به خیره روان
خمیده روانم چو خم کمان.
فردوسی.
کلمات دیگر: