علی عبدی. [ ع َ ی ِ ع َ ] ( اِخ ) ابن حسن بن اسماعیل عبدی. مکنی به ابوالحسن. از بنی عبدالقیس است. رجوع به علی عبدری ( ابن حسن بن اسماعیل بن احمدبن جعفربن... ) شود.
علی عبدی. [ ع َ ی ِ ع َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن حسن عبدی. مکنی به ابوتمام و مشهور به ابن یزداد. وی قاضی واسط بود و در سال 372 هَ. ق. در همین شهر متولد شد. در حدیث مورد اعتماد و قائل به خلق قرآن نیز بود. او در سال 459 هَ. ق. در واسط درگذشت. ( از الاعلام زرکلی از میزان الاعتدال ج 2 ص 238 ).
علی عبدی. [ ع َ ی ِ ع َ ] ( اِخ ) ابن نصربن عقیل بن احمدبن علی بغدادی همام عبدی. مکنی به ابوالحسن. وی شاعر بود و به دمشق نزد الملک العادل رفت و مدتی «امجد» حاکم بعلبک را مدح کرد و در شعبان سال 569 هَ. ق. در دمشق درگذشت. او را دیوان شعری است. ( از معجم المؤلفین از البدایه ابن کثیر ج 13 ص 24 و ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 539 و هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 703 و الاعلام زرکلی ج 5 ص 181 ).
علی عبدی. [ ع َ ی ِ ع َ ] ( اِخ ) ابن محمدبن حسن عبدی. مکنی به ابوتمام و مشهور به ابن یزداد. وی قاضی واسط بود و در سال 372 هَ. ق. در همین شهر متولد شد. در حدیث مورد اعتماد و قائل به خلق قرآن نیز بود. او در سال 459 هَ. ق. در واسط درگذشت. ( از الاعلام زرکلی از میزان الاعتدال ج 2 ص 238 ).
علی عبدی. [ ع َ ی ِ ع َ ] ( اِخ ) ابن نصربن عقیل بن احمدبن علی بغدادی همام عبدی. مکنی به ابوالحسن. وی شاعر بود و به دمشق نزد الملک العادل رفت و مدتی «امجد» حاکم بعلبک را مدح کرد و در شعبان سال 569 هَ. ق. در دمشق درگذشت. او را دیوان شعری است. ( از معجم المؤلفین از البدایه ابن کثیر ج 13 ص 24 و ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 539 و هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 703 و الاعلام زرکلی ج 5 ص 181 ).