شنئی منسوب به شنوئ ه
شنوی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شنوی. [ ش َ ن َ وی ی ] ( ص نسبی ) شَنَئی . منسوب به شنوءة. ( منتهی الارب ). شَنَأی ( شَنَئی ) منسوب است به شَنوءَة و شَنَوی منسوب است به شَنُوَّة. ( از اقرب الموارد ). لغتی است در شنئی : سفیان بن ابی زهیر شنئی و یقال له شنوی ایضاً. ( منتهی الارب ).
کلمات دیگر: