کنایه از زن بکر، نام قلعه ایست بالای کوه شیراز و این از اهل زبان بتحقیق پیوسته .
قلعه ٔبی در
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
قلعه ٔبی در. [ ق َ ع َ ی ِ دَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از زن بکر. ( مجموعه مترادفات ) :
خویش را بهر چه وابسته به دختر کردن
نفس را بندی ِ این قلعه بی در کردن.
خویش را بهر چه وابسته به دختر کردن
نفس را بندی ِ این قلعه بی در کردن.
اول شرف ( از مجموعه مترادفات ).
کلمات دیگر: