مسموع شنیده شده
شنوده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( شنودة ) شنودة. [ ش َ دَ ] ( اِخ ) یا شنوذة. دهی است در جنوب مصر. ( از معجم البلدان ).
شنوده. [ ش َ / ش ِ/ ش ُ دَ / دِ ] ( ن مف ) مسموع. شنیده شده :
چون طوطیان شنوده همی گویی
تو بربطی به گفتن بی معنی.
کم دارد آن شنوده گوش استوار دل.
شنوده. [ ش َ / ش ِ/ ش ُ دَ / دِ ] ( ن مف ) مسموع. شنیده شده :
چون طوطیان شنوده همی گویی
تو بربطی به گفتن بی معنی.
ناصرخسرو.
گر گوش بشنود که بمانند او کسی است کم دارد آن شنوده گوش استوار دل.
سوزنی.
شنوده . [ ش َ / ش ِ/ ش ُ دَ / دِ ] (ن مف ) مسموع . شنیده شده :
چون طوطیان شنوده همی گویی
تو بربطی به گفتن بی معنی .
گر گوش بشنود که بمانند او کسی است
کم دارد آن شنوده ٔ گوش استوار دل .
چون طوطیان شنوده همی گویی
تو بربطی به گفتن بی معنی .
ناصرخسرو.
گر گوش بشنود که بمانند او کسی است
کم دارد آن شنوده ٔ گوش استوار دل .
سوزنی .
شنودة. [ ش َ دَ ] (اِخ ) یا شنوذة. دهی است در جنوب مصر. (از معجم البلدان ).
کلمات دیگر: