روانی اشک و شراب
فیضه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( فیضة ) فیضة. [ ف َ ض َ ] ( ع اِمص ) روانی اشک و شراب. ( از منتهی الارب ). رجوع به فیض ، فیضان و فیضوضة شود.
فیضة. [ ف َ ض َ ] (ع اِمص ) روانی اشک و شراب . (از منتهی الارب ). رجوع به فیض ، فیضان و فیضوضة شود.
کلمات دیگر: