کلمه جو
صفحه اصلی

روبائی

لغت نامه دهخدا

روبائی. ( ص نسبی ) منسوب است به روبا که دهی است از دیههای دجیل بغداد. رجوع به روبا شود.

روبائی. ( اِخ ) ابوحامد طیب بن اسماعیل بن علی بن خلیفةبن حبیب بن طیب بن محمدبن ابراهیم روبائی حربی. از محدثان بود. وی به سال 524 هَ.ق. متولد شد و به سال 600 درگذشت. از قاضی ابوبکر محمدبن عبدالباقی قاضی المارستان و ابوالقاسم عبداﷲبن احمدبن یوسف نجار روایت دارد. ( از معجم البلدان ).

روبائی. ( اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عمربن خلیفةالعطار حربی روبائی. وی از ابوالمظفر هبةاﷲبن احمد شبلی و ابوعلی احمدبن محمد رجبی و عبدالاول و عبدالرحمن بن زید الوراق استماع حدیث کرد و محمدبن ناصر حافظبه وی اجازه روایت حدیث داد. ( از معجم البلدان ).

روبائی . (اِخ ) ابوحامد طیب بن اسماعیل بن علی بن خلیفةبن حبیب بن طیب بن محمدبن ابراهیم روبائی حربی . از محدثان بود. وی به سال 524 هَ .ق . متولد شد و به سال 600 درگذشت . از قاضی ابوبکر محمدبن عبدالباقی قاضی المارستان و ابوالقاسم عبداﷲبن احمدبن یوسف نجار روایت دارد. (از معجم البلدان ).


روبائی . (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن عمربن خلیفةالعطار حربی روبائی . وی از ابوالمظفر هبةاﷲبن احمد شبلی و ابوعلی احمدبن محمد رجبی و عبدالاول و عبدالرحمن بن زید الوراق استماع حدیث کرد و محمدبن ناصر حافظبه وی اجازه ٔ روایت حدیث داد. (از معجم البلدان ).


روبائی . (ص نسبی ) منسوب است به روبا که دهی است از دیههای دجیل بغداد. رجوع به روبا شود.



کلمات دیگر: