کلمه جو
صفحه اصلی

علی طاهری

لغت نامه دهخدا

علی طاهری. [ ع َ ی ِ هَِ ] ( اِخ ) ابن طاهربن معوضةبن تاج الدین قرشی اموی. مکنی به ابوالحسن و ملقب به الملک المجاهد. یکی از مؤسسان دولت بنی طاهر در یمن. وی در سال 809 هَ. ق. متولد شد و با برادرش عامر برای بدست گرفتن حکومت یمن مجاهدت می کرد تا اینکه در سال 858 هَ. ق. بر سراسر تهامه دست یافتند و سپس دامنه قلمرو خود را وسعت دادند و مناطق تحت حکومت خویش را بین خود تقسیم کردند و علی ، تهامه را از حرض تا حیس با جمیع نواحی آن مالک شد؛ و عامر، حاکم بر حیس تا عدن و جمیع نواحی آن گردید. در سال 869 هَ. ق. برادرش در جنگ با اهل صنعاء به قتل رسید در نتیجه مناطق وی تحت نفوذ علی درآمد و او در آبادانی جمیع این مناطق کوشش فراوان کرد و از خود آثاری بسیار باقی گذاشت تا اینکه در سال 883 هَ. ق. درگذشت. وی نخستین کسی است که به کاشتن نخل و نیشکر و برنج در دره زبید پرداخت. ( از الاعلام زرکلی از السناالباهر و العقیق الیمانی والضوء اللامع ج 5 ص 233 ).

دانشنامه عمومی

علی طاهری (زاده ۱۳۲۹ اهواز) سیاست مدار ایرانی است، که در دوره اول مجلس شورای اسلامی به عنوان نماینده حوزهٔ انتخابیهٔ ایذه، از استان خوزستان در مجلس شورای اسلامی حضور داشت.
مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ایران


کلمات دیگر: