هانس هُـتر (آلمانی: Hans Hotter؛ ۱۹ ژانویهٔ ۱۹۰۹ – ۶ دسامبر ۲۰۰۳(۲۰۰۳-12-۰۶)) یک خواننده برجستهٔ اپرا و هنرپیشه اهل آلمان بود.
هانس هُتر قدی بسیار بلند، ظاهری گیرا و صدا و لحنی متمایز داشت.
او آواز را از «ماتئوس رومر» در مونیخ آموخت و اولین اجرای اپرایی خود را در شهر اوپاوا (که امروزه در جمهوری چک قرار دارد)انجام داد. او در دوران حکومتِ رژیم نازی، در آلمان و اتریش فعالیت داشت و تلاش می کرد از فشارِ حزب نازی بر هنرمندان مبنی بر پیوستن آنها به این حزب، دوری کند. او چند مرتبه ای هم در خارج از آلمان (از جمله در آمستردام) به اجرای برنامه پرداخت، اما «برونو والتر» به او گفت که اگر نمی تواند خانواده اش را در آلمان رها کند، راه دیگری جز ماندن در آلمان و کنار آمدن با شرایط موجود ندارد. به همین سبب، او نتوانست در خارج از کشور، فعالیت هنری اش را گسترش دهد تا آنکه در سال ۱۹۴۷ میلادی (پس از جنگ جهانی دوم و سقوط حزب نازی)، اولین اجرایش را «رویال اپرا هاوس» لندن انجام داد و پس از آن در بسیاری از سال های مشهور اپرا در قاره اروپا، هنرنمایی کرد. نخستین اجرای او در تالار اپرای متروپولیتن نیویورک و در نقش «هلندی سرگردان» در سال ۱۹۵۰ میلادی بود. در چهار فصلی که او در آنجا بود، ۳۵ مرتبه در ۱۳ نقش مختلف هنرنمایی کرد که بیشتر نیز اپراهای ریشارد واگنر بود.
هانس هُتر با «ریشارد اشتراوس» نیز رابطهٔ نزدیکی داشت و در چندین اپرای او از جمله «روز صلح و دوستی» (۱۹۳۸) و «کاپریچیو، اُپوس ۸۵» (۱۹۴۲)، «عشق دانائه» (۱۹۴۴) و سرانجام پس از جنگ جهانی دوم، «زنی که حرف نمی زند» (با ارکستر فیلارمونیک وین تحت رهبری کارل بوم) نقش آفرینی کرد. حتی ریشارد واگنر یکی از ساخته های خود را به هانس هُتر تقدیم کرد و گابریله، دخترِ هانس هُتر، با ریچارد، نوهٔ پسری ریشارد اشتراوس در سال ۱۹۶۲ ازدواج کرد.
هانس هُتر قدی بسیار بلند، ظاهری گیرا و صدا و لحنی متمایز داشت.
او آواز را از «ماتئوس رومر» در مونیخ آموخت و اولین اجرای اپرایی خود را در شهر اوپاوا (که امروزه در جمهوری چک قرار دارد)انجام داد. او در دوران حکومتِ رژیم نازی، در آلمان و اتریش فعالیت داشت و تلاش می کرد از فشارِ حزب نازی بر هنرمندان مبنی بر پیوستن آنها به این حزب، دوری کند. او چند مرتبه ای هم در خارج از آلمان (از جمله در آمستردام) به اجرای برنامه پرداخت، اما «برونو والتر» به او گفت که اگر نمی تواند خانواده اش را در آلمان رها کند، راه دیگری جز ماندن در آلمان و کنار آمدن با شرایط موجود ندارد. به همین سبب، او نتوانست در خارج از کشور، فعالیت هنری اش را گسترش دهد تا آنکه در سال ۱۹۴۷ میلادی (پس از جنگ جهانی دوم و سقوط حزب نازی)، اولین اجرایش را «رویال اپرا هاوس» لندن انجام داد و پس از آن در بسیاری از سال های مشهور اپرا در قاره اروپا، هنرنمایی کرد. نخستین اجرای او در تالار اپرای متروپولیتن نیویورک و در نقش «هلندی سرگردان» در سال ۱۹۵۰ میلادی بود. در چهار فصلی که او در آنجا بود، ۳۵ مرتبه در ۱۳ نقش مختلف هنرنمایی کرد که بیشتر نیز اپراهای ریشارد واگنر بود.
هانس هُتر با «ریشارد اشتراوس» نیز رابطهٔ نزدیکی داشت و در چندین اپرای او از جمله «روز صلح و دوستی» (۱۹۳۸) و «کاپریچیو، اُپوس ۸۵» (۱۹۴۲)، «عشق دانائه» (۱۹۴۴) و سرانجام پس از جنگ جهانی دوم، «زنی که حرف نمی زند» (با ارکستر فیلارمونیک وین تحت رهبری کارل بوم) نقش آفرینی کرد. حتی ریشارد واگنر یکی از ساخته های خود را به هانس هُتر تقدیم کرد و گابریله، دخترِ هانس هُتر، با ریچارد، نوهٔ پسری ریشارد اشتراوس در سال ۱۹۶۲ ازدواج کرد.
wiki: هانس هتر