دستیار مجازی

دستیار مجازی یا منشی مجازی به اشخاص یا شرکت هایی اطلاق می شود که به صورت حرفه ای و مستقل از راه دور (دورکاری) مشغول به کار هستند و محصولات و خدمات گوناگونی را هم به شرکت ها و هم مصرف کنندگان ارائه می دهند. صنعت مجازی تحولات چشمگیری ایجاد کرده، زیرا اشخاصی را که آشنایی زیادی با این حوزه ندارند نیز جذب خود کرده است.دستیاران مجازی دارای پیشینه های کاری گوناگونی هستند، اما بیشترشان دارای چندین سال سابقه فعالیت در دنیای تجاری «واقعی» (غیرمجازی) هستند.
با استفاده از دستیار مجازی مشتریان از بابت مشکل لجستیکِ تخصیص فضایی اضافی به دفتر، تجهیزات یا ملزومات نیز راحت هستند و صد در صد برای کار مفید هزینه می کنند. مشتریان می توانند شخصاً با دستیاران مجازی کار کنند یا از طریق شرکت هایی متشکل از تیمی از دستیاران مجازی که پاسخگوی تمامی نیازهایشان است. با این که دستیاران مجازی اغلب برای مشاغل کوچک کار می کنند، می توانند با مدیران پرمشغله نیز همکاری کنند. بنا بر آمارهای متفاوت، برآورد می شود که ۵ تا ۱۰ هزار یا ۲۵ هزار دستیار مجازی در سرتاسر دنیا مشغول به کار هستند. این حرفه با استخدام نیروهای پروازی در اقتصادهای متمرکز مسیر رو به رشدی را در پیش گرفته است.
از جمله روش های مرسوم ارتباطات و تحویل داده ها: اینترنت، ایمیل و تماس های کنفرانس، فضاهای کاری آنلاین، تلفن گویا و دستگاه فکس اینترنتی است. دستیاران مجازی از فناوری هایی همچون اسکایپ و گوگل وُیس نیز بهره می برند. افراد حرفه ای در این شغل به صورت قراردادی و اغلب درازمدت همکاری می کنند. برای شروع به کار در این حرفه، به طور معمول ۵ سال سابقه کار اداری در یک دفتر در مشاغلی همچون دستیار اداری، مسئول دفتر/ سوپروایزر، منشی، دستیار حقوقی، دستیار وکیل، منشی وکیل، دستیار بنگاه مشاور املاک، فناوری اطلاعات و غیره مورد نیاز است.
در سال های گذشته، دستیاران مجازی وارد بسیاری از مشاغل اصلی شده اند و با پیدایش خدمات ویپ همچون اسکایپ می توان دستیاری مجازی داشت که از راه دور و حتی بدون داشتن دانش مصرف کننده نهایی تلفن های شما را پاسخگو باشد. این امکان به بسیاری از شرکت ها اجازه می دهد نوعی صمیمیت را در قالب یک منشی مجازی بدون هزینه مضاعف استخدام یک کارمند به فضای کاری خود اضافه کنند.