سلیم عثمانی دوم

سلیم عثمانی دوم (۹۳۰ ـ ۹۸۲ ق)
(مشهور به: ساری سلیم؛ سرخوش سلیم) یازدهمین سلطان (۹۷۴ ـ ۹۸۲ ق) از سـلـسلـۀ عثمانی، پسر سلیمان قانونی . پس از مرگ مادرش میان او و برادرش بایزید عثمانی بر سر ولیعهدی اختلاف افتاد. سلیم با حمایت صدراعظم صوقللی محمد بایزید را شکست داد. بایزید ناگزیر به ایران گریخت و در آن جا کشته شد و بدین ترتیب سلیم پس از مرگ پدر به سلطنت رسید. او در دورۀ ۸ سالۀ پادشاهی اش ادارۀ حکومت را به صوقللی محمد سپرد و خود بیشتر وقتش را به عیش و باده نوشی گذراند. در ۹۷۸ ق قبرس را از چنگ ونیز درآورد، اما سال بعد از ناوگان اتحاد مقدس که می خواستند قبرس را بازپس بگیرند، در لپانتو (اینه بختی ) شکست خورد. در ۹۸۲ق تونس را از اسپانیایی ها گرفت و سلطۀ عثمانیان را در مدیترانۀ غربی برقرار کرد. سلیم نخستین سلطان عثمانی بود که خود در رأس سپاهی به جنگ نرفت . در دورۀ او نفوذ زنان حرم در دربار عثمانی رفته رفته زیاد شد و رشوه خواری و فساد مالی در میان طبقات جامعه باب گردید. معروف ترین بنای دورۀ او مسجد سلیمیه در ادرنه است . در دربار او شاهنامه خوانی رواج داشت . آثار بسیاری از ترجمه و تألیف به نام اوست . برخی شاعران او را مدح کرده و در شرح رخدادهای پادشاهی اش شهنامه سروده اند. سلیم خود نیز به ترکی شعر می سرود و سلیمی تخلص می کرد.