یاخته استوانه ای

یاخته های استوانه ای نوعی از یاخته های گیرندهٔ نور هستند که در انتهای چشم و در شبکیه قرار دارند. این یاخته ها همراه با یاخته های مخروطی جریان الکترومغناطیسی نور خورشید را به پیام عصبی تبدیل کرده و از طریق عصب بینایی به لوب پس سری مغز منتقل می کنند.
یاخته های استوانه ای بیشتر در نور ضعیف تحریک می شوند و به مغز توانایی دیدن در تاریکی را می دهند و آسیب به آن موجب بیماری شب کوری می شود.این یاخته ها به رنگ ها حساسیت نشان نمی دهند؛ به همین دلیل بینایی در تاریکی به رنگ سیاه، سفید و طیفی از خاکستری است. یاخته های استوانه ای همچنین در تشخیص حرکات توسط مغز نقش دارند.
بیشترین تمرکز یاخته های استوانه ای در بخش های پیرامونی شبکیه، و کمترین تمرکز آن ها در لکهٔ زرد است.

یاخْتۀ اُستوانه ای (rod)
نوعی یاختۀ حساس به نور در شبکیۀ اکثر مهره داران. یاخته های استوانه ای بسیار حساس اند و فقط دید سیاه و سفید را تأمین می کنند. این یاخته ها در شرایط کمبود نور به کار می آیند و در جانورانی که شب ها فعال اند، یگانه نوع یاخته های بیناییاند.