ناپالم

ناپالم ماده ای آتش زا و نوعی بمب محتوی نوعی ترکیب مایع، ترجیحاً بنزین است با اکتان ۸۰ و یکی از پودرهای ام ۱ یا ام ۲ یا ام ۹، که پس از پرتاب و برخورد به هدف، مادهٔ ژلاتینی تولید کند و با شعله و حرارت زیاد بسوزد.
'Napalm Girl' Photo From Vietnam War Turns 40
ناپالم از بنزین یا پلی استیرن یا نفت، به همراه موادی که به آن ویژگی ژله ای و چسبندگی می دهند، مانند صابون یا یونولیت (مقوای آکاسیف) ساخته می شود. این مادهٔ آرام سوز و چسبنده، بدنه اجسام و انسان را کم کم و به شدت می سوزاند. چند قطره ناپالم ۲x۲ متر مکعب از ماده را نابود می کند. بدون تماس مستقیم نیز می تواند با حرارتی بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ درجه سانتی گراد اجسام را نابود کند. ناپالم آب گریز است. آتش ناپالم به سادگی با آب خاموش نمی شود.
بمب های ناپالم در جنگ جهانی دوم با بنزین و صابون ساخته می شد. نخستین نسخهٔ این بمب در سال ۱۹۴۲ در دانشگاه هاروارد طراحی شد؛ و نخستین بار در ژوئن ۱۹۴۴ و اواخر جنگ جهانی دوم در جریان نبرد تینیان توسط نیرهای ایالات متحده آمریکا علیه ژاپن و سپس در نبرد نرماندی بکار گرفته شد.
قوانین بین المللی استفاده از ناپالم و سایر مواد آتش زا علیه اهداف نظامی را منع نکرده است، ولی استفاده از آن علیه غیر نظامیان بر اساس کنوانسیون منع استفاده از برخی سلاح های متعارف مصوب ۱۹۸۰ ممنوع است. پروتکل ۳ این کنوانسیون استفاده از هر نوع ماده آتش زا مانند ناپالم و فسفر سفید را غیرمجاز می داند اما این پروتکل از سوی برخی کشورها پذیرفته نشده است.از جمله این نوع بمب ها می توان به بمب ناپالم هواپرتاب بی ال یو-۱ ساخت کشور آمریکا اشاره کرد.

ناپالْم (napalm)
سوختی که از بنزین چگالیده تولید و در شعله افکن ها و بمب های آتش زا استفاده می شود. مخلوطی از اسید نفتینیک و اسید پالمیتیک (جوهر نخل) است و باعث بروز سوختگی های شدیدی می شود، زیرا حتی هنگامی که شعله ور است نیز به پوست می چسبد. ارتش امریکا در جنگ ویتنام و قوای صرب در جنگ داخلی در بوسنی ـ هرزگووین، به نحو گسترده ای از آن استفاده کردند.