کلمه جو
صفحه اصلی

محسه

لغت نامه دهخدا

محسة. [ م َ ح َس ْ س َ ] (ع اِ) کون . (منتهی الارب ). دُبر. است . مقعد. || سبب سوختن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).

محسة. [ م ِ ح َس ْ س َ ] (ع اِ) شانه ٔ ستورخار. (منتهی الارب ). قشو. مِحَس ّ. کبیجه .

( محسة ) محسة. [ م َ ح َس ْ س َ ] ( ع اِ ) کون. ( منتهی الارب ). دُبر. است. مقعد. || سبب سوختن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
محسة. [ م ِ ح َس ْ س َ ] ( ع اِ ) شانه ستورخار. ( منتهی الارب ). قشو. مِحَس . کبیجه.
کلمات دیگر: