نفس گسستن . قطع شدن نفس . نفس فرو رفته بیرون نیامدن .
نفس بستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نفس بستن. [ ن َ ف َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) نفس گسستن. قطع شدن نفس. نفس فرورفته بیرون نیامدن :
من کاین سخن شنیدم کردم هزار شکر
و اندر برم ز گریه شادی نفس ببست.
من کاین سخن شنیدم کردم هزار شکر
و اندر برم ز گریه شادی نفس ببست.
خاقانی.
کلمات دیگر: