قسمی از شتر تیز دو و بختی
محری
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
محری. [ م َ را ] ( ع ص ) محراة. سزاوار. یقال انه لمحری ان یفعل و لمحراة. ( منتهی الارب ).
محری. [ م ِ را ] ( ع اِ ) شرم زن. ( از ناظم الاطباء ). حورة. ( منتهی الارب ).
محری. [ م َ ح َ ]( ع اِ ) قسمی از شتر تیزدو و بختی. ( ناظم الاطباء ).
محری. [ م ِ را ] ( ع اِ ) شرم زن. ( از ناظم الاطباء ). حورة. ( منتهی الارب ).
محری. [ م َ ح َ ]( ع اِ ) قسمی از شتر تیزدو و بختی. ( ناظم الاطباء ).
محری . [ م َ ح َ ](ع اِ) قسمی از شتر تیزدو و بختی . (ناظم الاطباء).
محری . [ م َ را ] (ع ص ) محراة. سزاوار. یقال انه لمحری ان یفعل و لمحراة. (منتهی الارب ).
محری . [ م ِ را ] (ع اِ) شرم زن . (از ناظم الاطباء). حورة. (منتهی الارب ).
کلمات دیگر: