نفت شهر

نَفت شهر نام شهری است در غرب استان کرمانشاه ایران؛ و در منطقه ای به فاصله ۷۲ کیلومتری جنوب شهرستان قصر شیرین واقع شده است، از توابع بخش سومار می باشد و در فاصله ۲۹ کیلومتری غرب این بخش قرار دارد.نفت شهر یکی از مناطق گرم ودارای آب و هوای سرد و خشک و تابستانی نسبتاً طولانی و زمستانهای کوتاه وسرد می باشد که به همین علت فاقد استعداد کشاورزی کافی است و از منابع طبیعی تنها می توان از چاه های نفت آن نام برد.قبل از جنگ ایران و عراق در حدود ۱۰ هزار تا ۱۲ هزار بشکه در روز نفت خام سنگین از طریق تلمبه خانه شماره یک خطوط لوله و مخابرات به پالایشگاه کرمانشاه انتقال داده می شد.جمعیت نفت شهر در زمستان بعلت کوچ عشایر و داشتن هوایی مستعد و نسبتاً معتدل به ۵ هزار نفر و در تابستانها بعلت گرمای شدید فصلی که به ۵۰ درجه سانتیگراد می رسید و وجود گردبادهای سهمگین و شدید اکثر مردم منطقه بخاطر گذراندن دوران ۳ ماهه تعطیلات تابستانی مدارس و دور ماندن از گرمای طاقت فرسا با استفاده از مرخصیهای خود به شهرستان ها و مناطق خوش آب و هوا مسافرت می کردند به ۱۵۰۰ الی ۲۰۰۰ نفر می رسید.زبان مردم " نفت شهر " کردی است و ازطوایف دیگر این منطقه می توان از تیره های " کلهر ایوانی "، " کله پا "، " زوله "، "سنجابی "، "کرندی "، " باوند پور " می توان نام برد.پالایشگاه نفت شهر در آنزمان بنام " شرکت نفت ایران و انگلیس " بر اساس قرار داد دارسی شکل گرفت و بعد از اینکه در سال ۱۳۲۷ نفت ملی اعلام شد و بدین ترتیب شرکت مذکور بنام " شرکت ملی نفت ایران " نامگذاری شد.در تاریخ ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹ عراقی ها نفت شهر را به تصرف درآوردند که توسط ایرانی ها باز پس گرفته شد.اکنون تنها شماری از افراد نیروی نظامی و شرکت نفت در آن سکونت دارند.
در خرداد ماه سال ۱۳۸۹ چاه شماره ۲۴ نفت شهر در حین عملیات حفاری دچار حریق شد؛ و با یک عملیات گسترده و موفقیت آمیز توسط شرکت نفت مناطق مرکزی و شرکت ملی حفاری ایران طی ۳۸ روز مهار گردید. در این حادثه ۳ مهندس نفت کشته و ۹ نفر مجروح شدند که به بیمارستان امام خمینی کرمانشاه انتقال یافتند.اکنون قرار است بعد از حدود چهار دهه دوباره ققنوس نفت شهر بال و پر گشاید و دوباره ساکنان آواره این شهر فراموش شده برگردند.فاز اول بازسازی نفت شهر با ساخت پنجاه واحد مسکونی، یک مسجد، دو مدرسه و یک درمانگاه و یک سالن ورزشی به پایان رسید و قرار است تا پایان فاز دوم حدود 500 خانوار دوباره در شهر ساکن شوند و نهایتا با بازگشت حدود دوهزار خانوار دوباره رنگ و بوی زندگی به این شهر بازگردد.