محمد پنجم

محمد پنجم (ترکی عثمانی: محمد خامس) یا محمد رشاد پسر عبدالمجید یکم و برادر عبدالحمید دوم بود که در بیست وهفتم آوریل ۱۹۰۹ میلادی، به عنوان سی وپنجمین سلطان و خلیفهٔ امپراتوری عثمانی تاجگذاری کرد. او که سی سال در انزوا زیسته بود، به امور کشورداری آگاه نبود. وی در اکتبر ۱۹۱۷ میلادی، ویلهلم دوم، متحدش در جنگ جهانی اول را در استانبول پذیرفت. محمد پنجم در سوم ژوئن ۱۹۱۸ در ۷۳سالگی درگذشت. او بیشتر عمرش را در کاخ دلمه باغچه و کاخ ییلدیز گذراند. مقبرهٔ او در منطقهٔ ایوب انصاری در استانبول واقع است. از او دو پسر به نام های محمد ضیاءالدین (۱۸۷۳-۱۹۳۸) و عمر حلمی (۱۸۸۸-۱۹۳۵) باقی ماند.

محمد پنجم (ابهام زدایی). محمد پنجم ممکن است به یکی از افراد زیر اشاره نماید:
محمد پنجم، سلطان عثمانی
محمد پنجم غرناطه، امیر امارت غرناطه
محمد پنجم مراکش، پادشاه مراکش

محمّد پنجم (۱۹۰۹ـ۱۹۶۱)
محمّد پنجم
پادشــاه مراکــش (حک: ۱۹۵۶ـ۱۹۶۱). با پشتیبانی از آرمان های جنبش ناسیونالیستی نماد مقاومت در برابر اشغالگران فرانسوی شد. تبعید اجباری او به ماداگاسکار(۱۹۵۳) و برتخت نشستن برادرش، مولایی بن عرفه، به جای او به افزایش محبوبیتش در مقام رهبر مبارزان استقلال طلب کمک کرد. محمد پنجم پس از بازگشت به کشورش (۱۹۵۵) در مقام نخستین پادشاه مغربِ مستقل، قدرت را در دست گرفت (۱۹۵۶). پس از مرگ پدرش بر تخت سلطنت نشست (۱۹۲۷). تنها پس از جنگ جهانی دوم بود که رهبریِ مستقل و خارج از نظارت فرانسویان را بروز داد.