نوبَخت، حبیب الله (شیراز ۱۲۷۴ـ۱۳۵۶ش)
نوبَخت، حبیب الله
روزنامه نگار، شاعر و نویسندۀ ایرانی. او حکمت الهی و فلسفی را نزد استادان هندی در نجف فراگرفت. در دوازده سالگی، به استانبول رفت و در اواخر جنگ جهانی اول به شیراز بازگشت. در هجده سالگی، ادبیات عرب را نزد شیخ عبدالرحمان کویتی، از مشایخ عرب، فراگرفت. از مطبوعاتی های معروف و مدیر هفته نامۀ سیاسی بهارستان (نشریه ای طرفدار کودتای ۱۲۹۹ و از هواداران جدی آلمان) بود. مدیریت مجله های زندگانی، فکر آزاد، دنیای ایران، و گل آتشی (هفته نامۀ فکاهی) در شیراز را برعهده داشت. دومین مدیر قشون، مجلۀ اختصاصی ارتش بود. در اواخر جنگ جهانی دوم، با عده ای دیگر در حزب کبود برضد روس ها و انگلیس ها جنگید. از آثارش: میتولوژی؛ ماوراء مدرسه؛ علم و تربیت؛ علم روح؛ علم منطق؛ دیوان دین (تهران، ۱۳۳۴)؛ شاهنامۀ نوبخت در تاریخ ایران از آخر سلطنت ساسانیان (جایی که شاهنامه تمام شده) تا سلطنت رضاشاه.
نوبَخت، حبیب الله
روزنامه نگار، شاعر و نویسندۀ ایرانی. او حکمت الهی و فلسفی را نزد استادان هندی در نجف فراگرفت. در دوازده سالگی، به استانبول رفت و در اواخر جنگ جهانی اول به شیراز بازگشت. در هجده سالگی، ادبیات عرب را نزد شیخ عبدالرحمان کویتی، از مشایخ عرب، فراگرفت. از مطبوعاتی های معروف و مدیر هفته نامۀ سیاسی بهارستان (نشریه ای طرفدار کودتای ۱۲۹۹ و از هواداران جدی آلمان) بود. مدیریت مجله های زندگانی، فکر آزاد، دنیای ایران، و گل آتشی (هفته نامۀ فکاهی) در شیراز را برعهده داشت. دومین مدیر قشون، مجلۀ اختصاصی ارتش بود. در اواخر جنگ جهانی دوم، با عده ای دیگر در حزب کبود برضد روس ها و انگلیس ها جنگید. از آثارش: میتولوژی؛ ماوراء مدرسه؛ علم و تربیت؛ علم روح؛ علم منطق؛ دیوان دین (تهران، ۱۳۳۴)؛ شاهنامۀ نوبخت در تاریخ ایران از آخر سلطنت ساسانیان (جایی که شاهنامه تمام شده) تا سلطنت رضاشاه.
wikijoo: نوبخت،_حبیب_الله_(شیراز_۱۲۷۴ـ۱۳۵۶ش)