سپید و سیاه

سپید و سیاه نام مجله ای بود که از سال ۱۳۳۲ با مدیریت علی بهزادی فعالیت خود را آغاز کرد. این مجله در حوالی کودتای ۲۸ مرداد که اکثر مطبوعات تعطیل شده بودند به صحنه آمد.
این مجله توسط روزنامه نگاران دولتی جمهوری اسلامی به حمایت از حکومت پهلوی و فراماسونری متهم می شود و کتابی هم با عنوان «مجله سپید و سیاه» در همین مورد نوشته شده است..
بارها در ستون نیمه پنهان کیهان نیز به شخص علی بهزادی به عنوان «کارگزار فرهنگی رژیم پهلوی» حمله شده است.
خود علی بهزادی در گفتگو با بی بی سی اما می گوید که به خاطر علاقه ای که به مصدق داشت، عکس وی را در جلد شماره اول مجله قرار داد.

مجله ای هنری، ادبی، خبری، تاریخی، اجتماعی و سیاسی، به صاحب امتیازی و مدیرمسئولی علی بهزادی. این مجله به سردبیری اکبر معاونی، حسین مهری، و حسین الهامی در تهران، به صورت هفتگی منتشر می شد (۱۳۳۲ـ۱۳۵۳ش). بعد از پیروزی انقلاب اسلامی (۱۳۵۷) نیز مدتی منتشر شد. نخستین شمارۀ مجله دَه روز قبل از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ منتشر شد. روزنامۀ سپید و سیاه تا شمارۀ هفدهم با امتیاز روزنامۀ غوغای من منتشر می شد و از شمارۀ هجدهم با امتیاز مجلۀ مشیر چاپ شد. در مجموع، ۱۱۱۹ شماره از مجله منتشر شده است. آخرین شمارۀ آن در دوم شهریور ۱۳۵۸ انتشار یافت. مجلۀ سپید و سیاه دوبار، ۲۹ مرداد ۱۳۵۳ و آخر مرداد ۱۳۵۸، برای مدتی طولانی توقیف شد.