کلمه جو
صفحه اصلی

علوم قرانی

دانشنامه عمومی

علوم قرآنی. علوم قرآنی (علوم قرآن) به مجموعه ای از دانش های مرتبط با قرآن گفته می شود که گستره بزرگی از دانش هایی همچون تفسیر، تجوید، دانش قرائات قرآنی، شان نزول آیات قرآن، دانش بلاغت آیات قرآن، تاریخ گذاری قرآن تا هرمونتیک را دربر می گیرد. علوم قرآنی اصطلاحی است دربارهٔ مسائلی مرتبط با شناخت قرآن و شئون مختلف آن و هدف آن شناخت همه شئون مربوط به قرآن اعم از تاریخ و تفسیر و صورت و محتوا و نهایتاً استفاده بهتر بردن از قرآن در حوزه علوم شرعی و معارف دینی است. دسته ای از این دانش ها در سنت اسلامی سابقه دراز دارند، ولی برخی از آن ها همچون هرمونتیک مباحث تازه راه یافته به علوم قرآن هستند. همچنین به برخی از این مباحث همچون تاریخ گذاری قرآن کمتر پرداخته شده است و به تأثیر از پژوهش های مستشرقان بیشتر گسترش یافته اند. واژگان علوم قرآن که به گستره ای از دانش های مرتبط با قرآن اشاره دارد، بیشتر در عربی و فارسی به کار گرفته می شود و در انگلیسی برابرنهادی ندارد. اگر چه هر یک از دانش های موجود در این گستره دارای برابرنهاد انگلیسی هستند.
الاتقان فی علوم القرآن نوشته جلال الدین سیوطی قرن نهم و دهم قمری (م-۹۱۱)
التمهید فی علوم القرآن نوشته آیت الله محمد هادی معرفت قرن پانزدهم قمری
کتاب الاتقان فی علوم القرآن نوشته جلال الدین سیوطی یکی از اولین کتابهای نوشته شده در این باره است.
دانشمندان شیعه، در علوم قرآنی تلاشهای بسیاری کردند. ابوالاسود دوئلی، نخستین کسی است که قرآن را نقطه گذاری کرد. ابان بن تغلب (م 141 ق)، نخستین کسی است که در موضوع قرائت، کتابی تالیف کرد. اولین کسی که درباره مجاز قرآن کتاب نوشت، فراء ( م 207 ق) بود. چهار تن از قراء سبعه، از شیعیان هستند که عبارتند از: ابوعمرو بن علاء، عاصم بن کوفی، علی بن حمزه کسائی و حمزه بن زیات کوفی.
این علوم عبارت اند از:

دانشنامه آزاد فارسی


دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] علوم قرآنی. علوم قرآن عبارت است از مجموعه علومی که برای فهمیدن و شناخت هرچه بیشتر و دقیق تر قرآن، آموختن آن لازم است. لذا برای هر مفسر و محقق قرآنی شناخت این علوم لازم است.
برخی از این علوم قرآن عبارتند از:تاریخ قرآن، وحی و نزول قرآن، اعجاز قرآن، محکم و متشابه،عدم تحریف قرآن، تدوین قرآن، نص قرآن، اسامی قرآن و اوصاف قرآن، آیات و سوره ها، فهم و تفسیر قرآن، قرائات، ترجمه قرآن، تلاوت قرآن و ....
فرق علوم قرآنی و معارف قرآنی
(عـلـوم قرآنی) اصطلاحی است درباره مسایلی مرتبط با شناخت قرآن و شؤون مختلف آن فرق مـیان (علوم قرآنی) و (معارف قرآنی) آن است که علوم قرآنی بحثی بیرونی است و به درون و مـحـتـوای قـرآن از جـنـبه تفسیری کاری ندارد، اما معارف قرآنی کاملا با مطالب درونی قرآن و محتوای آن سروکار داشته و یک نوع تفسیر موضوعی به شمار می رود.مـعارف قرآنی یا تفسیر موضوعی، مسایل مطرح شده در قرآن را از حیث محتوایی بررسی می کند بدین ترتیب که آیات مربوط به یک موضوع را از سراسر قرآن در یک جا گردآورده و در مورد آن چه که از مجموع آن ها به دست می آید سخن می گوید، مشروط بر آن که از محدوده دلالت قرآنی فراتر نـرود گـرچه در تفسیرموضوعی گاه ضرورت دارد به شواهد عقلی و نقلی دیگری نیز استشهاد شـود، ولـی بـحـث کـامـلا قـرآنـی اسـت و تنها از دیدگاه قرآن مورد بررسی قرار می گیرد این مطلب بدین جهت اهمیت دارد که بحث هایی را که جنبه (معارف اسلامی) دارند و احیانا در کنار دلایـل عـقـلی و نقلی به آیات قرآن نیز استناد می کنند، از (معارف قرآنی) یا (تفسیر موضوعی قرآن) جدا شود.(عـلـوم قـرآنی) بحث های مقدماتی برای شناخت قرآن و پی بردن به شؤون مختلف آن است در عـلـوم قـرآنی مباحثی چون وحی و نزول قرآن، مدت و ترتیب نزول، اسباب النزول، جمع و تالیف قـرآن، کاتبان وحی، یک سان کردن مصحف ها، پیدایش قرائات و منشا اختلاف در قرائت قرآن، حجیت و عدم تحریف قرآن، مساله نسخ در قرآن، پیدایش متشابهات در قرآن، اعجاز قرآن و مطرح مـی بـاشـد از ایـن جـهـت عـلوم را به صیغه جمع گفته اند که هر یک از این مسایل در چارچوب خـود اسـتـقلال دارد و علمی جدا شناخته می شود و غالبا ارتباط تنگاتنگی میان این مسایل وجود نـدارد لـذا میان مسایل علوم قرآنی نوعا یک نظم طبیعی برقرار نیست تا رعایت ترتیب میان آن ها ضروری گردد، لذا هر مساله جدا از مسایل دیگر قابل بحث و بررسی است.ضـرورت بـحـث در علوم قرآنی از آن جهت است که تا قرآن کاملا شناخته نشود و ثابت نگردد که کـلام الـهی است، پی جور شدن محتوای آن موردی ندارد برای رسیدن به نص اصلی که بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلّم) نازل شده، باید روشن کرد که آیا تمامی قرائت ها یا برخی از آن ها است که ما را به آن نص هـدایـت مـی کـند؟هم چنین درمساله نسخ، تشخیص آیه منسوخ از ناسخ یک ضرورت اولی است الـبـتـه نـسـخ بـه معنای اعم که شامل تخصیص و تقیید نیز می باشد، چنان که در کلام پیشینیان نـیـز آمـده اسـت هـم چنین است مساله متشابهات در قرآن که بدون تشخیص این جهت در آیات، اسـتـنباط احکام و استفاده از مفاهیم عالیه قرآن به درستی ممکن نیست و هریک از مسایل علوم قرآنی در جای خود، نقش مهمی در بهره گیری از محتوای قرآن ایفا می کند برخی از این مسایل، از مبادی تصوریه و برخی از مبادی تصدیقیه به شمار می روند.
پیشینه علوم قرآنی
بـحـث درباره قرآن و شناخت مسایل مختلف آن، از همان دوران نخست مطرح بوده و هم واره در طـول تـاریخ، بزرگان و دانش پژوهان در این زمینه به بحث و گفت و گو نشسته و آثار نفیس و گران بهایی از خود به یادگار گذارده اند و این مطالعات پیوسته ادامه دارد.بـر پـایـه مدارک موجود، اولین کسی که درباره قرآن به بحث نشست و گفت و گو را آغاز نمود، یحیی بن یعمر شاگرد برومند ابوالاسود دؤلی (متوفای ۸۹) بود نام برده کتابی در فن قرائت قرآن، در روسـتـای واسـط، نـگـاشـت که شامل انواع قرائت های مختلف آن دوره می باشد سپس حسن بصری (متوفای ۱۱۰) کتابی در عدد آیات قرآن نوشت نویسندگان و آثار دیگر موجود در این زمینه به ترتیب ظهور، عبارتند از:عبدالله بن عامر یحصبی (متوفای ۱۱۸) رساله ای در اختلاف مصاحف عثمانی و نیز رساله دیگری در وقف و وصل در قرآن نوشته است و شیبة بن نصاح مدنی (متوفای ۱۳۰) کتاب (الوقوف) را نگاشت ابان بن تغلب (متوفای ۱۴۱) نخستین کسی است که پس از یحیی بن یعمر در فن قرائات کتاب نـوشـت محمدبن سائب کلبی (متوفای ۱۴۶) اول کسی است که در (احکام القرآن) کتاب نوشت مقاتل بن سلیمان (متوفای ۱۵۰) نخستین نویسنده ای است که درباره (آیات متشابهات) کتاب نـوشـت ابوعمرو، علابن زبان تمیمی (متوفای ۱۵۴) کتاب (وقف و ابتدا) و (قرائات) را نوشت حمزة بن حبیب یکی از قرا سبعه (متوفای ۱۵۶) در فن قرائات کتاب نوشت.یحیی بن زیاد فرا (مـتوفای ۲۰۷) کتاب (معانی القرآن) را در سه مجلد نوشت این نویسنده هم چنین کتاب (اختلاف اهل کوفه و بصره و شام در مصاحف) و کتاب (جمع و تثنیه در قرآن) را بـه تحریر درآورد محمدبن عمر واقدی (متوفای ۲۰۷) کتاب (رغیب) در علوم قرآنی و (غلط رجـال) را نـوشـت ابوعبیده معمربن المثنی (متوفای ۲۰۹) کتاب (اعجاز القرآن) در دو جز و (معانی القرآن) را نوشت او اول کسی است که در اعجاز قرآن کتاب نوشته است ابوعبید قاسم بن سلام (متوفای ۲۲۴) کتاب های فراوانی در علوم قرآنی نوشته و او اول کسی است که دراین زمینه به طور گسترده کتاب نوشته است از جمله کتب او (فضائل القرآن)، (المقصور و الممدود) در فن قرائات، (غریب القرآن)، (ناسخ و منسوخ) و (اعجازالقرآن) و، را می توان نام برد علی بن مدینی (متوفای ۲۳۴) در (اسباب نزول) کتاب نوشت احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی (مـتوفای حدود ۲۵۰) کتاب (ناسخ و منسوخ) را نوشت ابو زرعه عراقی (متوفای ۲۶۴) هزار بیت (الـفـیـه) در (غـریـب الـفـاظ قرآنی) سرود ابوعبدالله احمد بن محمد بن سیار (متوفای ۲۶۸) (ثـواب الـقرآن) و (کتاب القرائة) را تالیف کرد ابومحمد عبدالله بن مسلم (ابن قتیبة) (متوفای ۲۷۶) کـتـاب هـای : (تاویل مشکل القرآن) و (تفسیر غریب القرآن) و (اعراب القرآن) و (قرائات) را نوشت ابوالعباس محمد بن یزید مبرد نحوی (متوفای ۲۸۶) کتاب (اعراب القرآن) را نوشت ابوعبدالله محمد بن ایوب بن ضریس (متوفای ۲۹۴) کتابی در آن چه در مکه و مدینه نازل شده و نیز کتاب (فضائل القرآن) را نوشت ابوالقاسم سعد بن عبدالله اشعری قمی (متوفای ۲۹۹) رساله ای در انواع آیات قرآن نوشت.محمد بن زید واسطی متکلم امامی (متوفای ۳۰۷) کتابی در (اعجاز قرآن) نوشت و آن را در نظم و تالیف آن دانست محمد بن خلف بن مرزبان (متوفای ۳۰۹) کتاب (الحاوی) در علوم قرآنی در (۲۷) جز نوشت ابو محمد حسن بن موسی نوبختی (متوفای ۳۱۰) کتاب (التنزیه و ذکر متشابهات القرآن) را نوشت ابوبکر بن ابی داوود عبدالله بن سلیمان سجستانی (متوفای ۳۱۶) کتاب معروف (الـمـصـاحف) و (الناسخ و المنسوخ) و رساله ای در (قرائات) نوشت ابن درید ابوبکر محمد بن الحسن ازدی (متوفای ۳۲۱) کتابی در (غریب القرآن) نوشت ابن مجاهد ابوبکراحمد بن موسی (مـتـوفای ۳۲۴) کتاب ((السبعة فی القراات) ) را نگاشت ابوالبرکات عبدالرحمان انباری (متوفای ۳۲۸) (الـبـیـان فـی اعـراب القرآن) و (عجائب علوم القرآن) را به نگارش درآورد ثقة الاسلام محمد بن یعقوب کلینی (متوفای ۳۲۹) کتاب (فضائل القرآن) را تالیف کرد ابوبکر محمد بن عزیز سجستانی (متوفای ۳۳۰) کتاب معروف (غریب القرآن) را نگاشت ابوجعفر احمد بن محمد نحاس (مـتـوفـای ۳۳۸) کـتـب (اعراب القرآن)، (الناسخ والمنسوخ) و (معانی القرآن) را تـحـریرنمود ابومحمد قصاب محمدبن علی کرخی (متوفای حدود ۳۶۰) کتاب (نکت القرآن) را تقریر کرد ابو بکر احمد بن علی رازی جصاص (متوفای ۳۷۰) کتاب (احکام القرآن) را در سه جلد بـزرگ تالیف کرد ابوعلی فارسی (متوفای ۳۷۷) کتاب (الحجة فی القراات) را نگاشت ابوالحسن عباد بن عباس (متوفای ۳۸۵) در احکام القرآن کتابی نوشت ابوالحسن علی بن عیسی رمانی (متوفای ۳۸۶) کتاب (النکت فی اعجاز القرآن) را نگاشت محمد بن علی ادفوئی (متوفای ۳۸۸) کـتاب (الاستغنا) در علوم قرآنی را در ۲۰ مجلد نوشت ابو سلیمان حمد بن محمد بستی خطابی (متوفای ۳۸۸) کتاب (بیان اعجاز القرآن) را تالیف کرد.ابـو بـکـر محمد بن طیب باقلانی (متوفای ۴۰۳) کتاب (اعجاز القرآن) را تقریر نمود ابوالحسن محمد بن الحسین شریف رضی (متوفای ۴۰۴) (تلخیص البیان) درمجازات قرآن و (حقائق الـتـاویـل) در متشابه قرآن را تصنیف کرد ابو زرعه عبدالرحمان بن محمد (متوفای حدود ۴۱۰) کتاب (حجة القرائات) را به رشته تحریر درآورد هبة الله، ابن سلامة (متوفای ۴۱۰) کتاب (الناسخ و الـمـنـسـوخ) را نـوشـت ابـوعـبدالله محمد بن محمد بن النعمان (شیخ مفید) (متوفای ۴۱۳) (اعـجـازالـقـرآن) و (الـبـیـان) را در انـواع عـلـوم قرآنی نگاشته است ابوالحسن عمادالدین قاضی عبدالجبار (مـتـوفای ۴۱۵) (متشابه القرآن) و (تنزیه القرآن عن المطاعن) را به تـحـریـردر آورده است ابوالقاسم حسین بن علی مغربی (متوفای ۴۱۸) (خصائص القرآن) را تالیف کرد ابوالحسن علی بن ابراهیم حوفی (متوفای ۴۳۰) (البرهان فی علوم القرآن) را نوشت ابومحمد مکی بن ابی طالب (متوفای ۴۳۷) ((الکشف عن وجوه القراات السبع) ) را در دو جز بزرگ تالیف کرد ابوعمرو دانی (متوفای ۴۴۴) (التیسیر) در قرائات سبع و (المحکم) در نقطه گذاری مصحف و (الـمـقـنـع) را در رسـم الـخـط مصحف تقریر نمود ابو محمد علی بن احمد بن حزم ظاهری (متوفای ۴۵۶) (الناسخ و المنسوخ) را نوشت ابوالحسن علی بن احمد واحدی نیشابوری (متوفای ۴۶۸) (اسباب النزول) و (فضائل القرآن) را تالیف کرد ابوبکر عبدالقاهرجرجانی (متوفای ۴۷۱) (الرسالة الشافیه) در اعجاز قرآن و (دلایل الاعجاز) را تقریر نمود.ابوالقاسم حسین بن محمد راغب اصفهانی (متوفای ۵۰۲) (المفردات) در الفاظ غریبه قرآن را به تحریر درآورد ابوبکر محمد بن عبدالله، ابن عربی (متوفای ۵۴۳) (احکام القرآن) را در چهار مجلد نوشت محمود بن حمزة بن نصر کرمانی (متوفای حدود ۵۵۰) (اسرار التکرار فی القرآن) را تالیف کـرد ابـوجـعـفـر محمد بن علی بن شهرآشوب (متوفای ۵۸۸) (متشابهات القرآن و مختلفه) را تـقـریـر نـمود ابو محمد قاسم بن فیره شاطبی (متوفای ۵۹۰) (حرز الا مانی) قصیده معروف در قـرائات سبع را انشا نمود ابوالفرج عبدالرحمان بن علی بن جوزی (متوفای ۵۹۷) (فنون الا فنان فی عجائب علوم القرآن) و (المجتبی فی علوم القرآن) را تالیف کرد.ابوالبقا عبدالله بن الحسین عکبری (متوفای ۶۱۶) (املا مامن به الرحمان) در اعراب قرآن را نوشت علی بن محمد سخاوی (متوفای ۶۴۳) (جمال القرا و کمال الاقرا) در قرائات سبع را تالیف کـرد ابـوالـقاسم محمد بن عبدالله (متوفای حدود۶۵۰) رساله ای در لغات قبائل عرب که در قرآن آمـده نوشت ابن ابی الاصبع عبدالعظیم بن عبدالواحد (متوفای ۶۵۴) (بدیع القرآن) را به رشته تـحـریـر درآورد ابـومـحمد عبدالعزیز بن عبدالسلام (متوفای ۶۶۰) (مجاز القرآن) را تقریرنمود ابـوشـامـه شـمـس الدین عبدالرحمان بن اسماعیل (متوفای ۶۶۵) (المرشدالوجیز) را در علوم قـرآنـی تـالـیـف کرد محمد بن ابی بکر رازی (متوفای ۶۶۶) (اسئلة القرآن المجید و اجوبتها) را نوشت.در قرن هـشتم جامع ترین کتاب در علوم قرآنی نوشته شد این مهم بر دست توانای امام بدرالدین مـحـمد بن عبدالله زرکشی (متوفای ۷۹۴) انجام گرفت کتاب او (البرهان فی علوم القرآن) نام دارد کـه در چـهـل و هـفت فن از فنون علوم قرآنی بحث کرده و در این باب استقصا کامل نموده است و نیز بدرالدین محمد بن ابراهیم بن جماعه (متوفای ۷۳۳) (کشف المعانی) در متشابهات قرآن را تالیف کرد کمال الدین عبدالرحمان بن محمد حلی معروف به ابن العتائقی (متوفای ۷۷۰) (الناسخ والمنسوخ) را نوشت.جلال الدین بلقینی شیخ و استاد جلال الدین سیوطی (متوفای ۸۲۴) (مواقع العلوم فی مواقع النجوم) را در انواع پنجاه گانه علوم قرآنی نوشت، که ابتدا جلال الدین سیوطی کتاب معروف خود را برآن پایه گذاری نمود سپس بر کتاب برهان زرکشی دست یافت و آن را محور قرار داد.در قـرن نـهم معروف ترین و جامع ترین کتاب در علوم قرآنی کتاب (الاتقان) فی علوم القرآن، بر دسـت برومند جلال الدین سیوطی (متوفای ۹۱۱) نوشته شد البته این کتاب را باید از شاه کارهای قـرن نـهم به حساب آورد، زیرا فراغت از آن درسال (۸۷۲) بوده است هم چنین وی کتاب معروف (معترک الاقران) را در اعجازقرآن در سه مجلد بزرگ نوشته است در همین قرن ابوالخیر شمس الـدیـن محمد بن محمد بن جزری (مـتوفای ۸۳۳) کتاب (النشر فی القراات العشر) و کتاب (غایة النهایة) در طبقات قرا و کتاب (فضائل القرآن) را نوشت.قاضی زکریا بن محمد انصاری (متوفای ۹۲۶) (فتح الرحمان) در رفع و دفع اشکالات و ابهامات قـرآن را تحریر نمود ابوعبدالله محمد بن احمد مکی (متوفای ۹۳۰) (الاحسان) را در علوم قرآنی نـوشـت محمد بن یحیی حلبی (متوفای ۹۶۳) (القول المذهب) را در کلمات رومی معرب در قرآن تقریر کرد که ازکتاب (المهذب) سیوطی گرفته شده است.
← علوم قرآنی در مقدمه تفاسیر
...


کلمات دیگر: