فروپاشی روانی

فروپاشی روانی (که به انفجار عصبی یا بحران روحی نیز شناخته می شود) اصطلاحی است غیر پزشکی برای توصیف دوره ای حاد و کوتاه مدت از یک آشفتگی خاص که ابتدا با مشخصه های افسردگی یا اضطراب تظاهر می کند.
اختلالات سازگاری
بیماری روانی
سلامت روانی
ضعف اعصاب
سلامت ذهن
خود تجویزی
عبارت های «فروپاشی روانی» و «بحران عصبی» فاقد تعاریف رسمی ازسوی سامانه های بیماری شناسی همچون طبقه بندی رفتارهای ناهنجار یا فهرست کدهای آی سی دی-۱۰ بوده و کم وبیش جایی در ادبیات علمی روز وابسته به بیماری های روانی ندارند. باآنکه «فروپاشی روانی» لزوماً تعریف روشنی ندارد، بررسی افراد غیر متخصص چنین پیشنهاد می دهد که عبارت به واکنش درهم پریش زمان محدود حاد خاصی اشاره دارد، که عوارضی چون اضطراب و افسردگی را درپی داشته و معمولاً به واسطهٔ محرک های تنش زای بیرونی تسریع می شود. شرایط یادشده می تواند علائم روان پریشی همچون نشانه های متناظر با شیزوفرنی را نیز دارا باشد یا اینکه فاقد آن باشد.
این وضعیت در مواردی خاص پس از اینکه یک فرد از فعالیت روزمره به دلیل مشکلات رخ داده ناتوان می گردد نیز گاه با تک واژهٔ «فروپاشی» توصیف می شود.
این فروپاشی ها انگیزه های گوناگونی دارند. در پژوهشی در سال ۱۹۹۶ روشن شد که پدیده هایی برخاسته از متزلزل شدن بنیاد روابط تنگاتنگ، همچون پدیدهٔ طلاق یا جدایی زناشویی، عامل ۲۴٪ مشکلات کاری و در مدرسه عامل ۱۷٪ و مشکلات مالی عامل ۱۱٪ فروپاشی های روانی بوده اند. بررسی نشان می دهد که در ایالات متحده، مشکلات ناشی از بیماری ها و مسائل درمانی به عنوان یک عامل برای انفجار عصبی اهمیتشان بتدریج کاهش یافته، چراکه این شمار تا ۲۸٪ در سال ۱۹۵۷، ۱۲٪ در سال ۱۹۷۶ و تنها ۵٫۶٪ در سال ۱۹۹۶ از فروپاشی های روانی را شامل می شدند.

فروپاشی روانی (nervous breakdown)
اصطلاحی عامیانه برای واکنش در برابر فشار روانی شدید. این اصطلاح در علم پزشکی معادلی ندارد. گفته می شود اشخاصی که از فروپاشی روانی رنج می برند، احتمالاً دچار روان رنجوریهایی مانند افسردگی یا اضطراب، یا روان پریشی هایی چون اسکیزوفرنیاند.