کلمه جو
صفحه اصلی

عطایی

دانشنامه عمومی

ایرج جنتی عطایی نمایشنامه نویس، شاعر و ترانه سرای ایرانی
زلفیه عطایی از شاعران فارسی زبان تاجیک
امید عطایی فرد نویسنده و پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران باستان
فرشید عطایی مترجم ایرانی
خانه عطایی مربوط به اواخر دوره قاجار
آب انبار عطایی آب انباری است مربوط به دوره قاجار
خانه حسن عطایی مربوط به اوایل دوره قاجار
خانه میرزا رشید عطایی، مربوط به دوره قاجار
انتشارات عطایی

دانشنامه آزاد فارسی

عطایی (استانبول ۹۹۱ـ ۱۰۴۵ق)
(یا: نوعی زاده) ادیب و عالم عثمانی. پدرش از شاعران و عالمان روزگار محمد سوم عثمانی بود و منصب قاضی عسکری داشت. عطایی پس از پایان تحصیلاتش، به تدریس پرداخت. در ۱۰۱۷ق، تدریس را رها کرد و به قضاوت روی آورد و در شهرهایی چون لوفچه، بابااسکی (۱۰۱۹ق)، وارنا، روسجق، سلستره (در بلغارستان)، تکیه داغ (۱۰۲۹ق) و اسکوب (۱۰۴۱/۱۰۴۲ق) به قضاوت پرداخت. از پیروان طریقۀ جلوتیه نیز بود. از آثارش: دیوان؛ حدائق الحقایق فی تکملةالشقایق که ذیلی بر الشقایق النعمانیۀ تاش کوپرولوزاده و برجسته ترین اثر وی است (استانبول، ۱۲۸۶ق)؛ نفحات الازهار که نظیره ای بر مخزن الاسرار نظامی در ۳۲۰۰ بیت است؛ هفت خوان به پیروی از هفت پیکر نظامی در ۲۷۸۴ بیت؛ حلیةالافکار (آنکارا، ۱۹۴۸).

پیشنهاد کاربران

چیزی که از طریق عطا و بخشش می توان آن را به دست آورد و خریدنی نیست. عطایی در اینگونه موارد در تقابل با بهایی ( قابل خریدن ) است. ( شفیعی کدکنی، گزیدۀ غزلیات شمس تبریز، 1387، ج 2: 1310 )
دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی
شب خوش مگو، مرنجان کامشب از آن مایی
( غزل 2964، ج6 )

عطائی به یعنی بخشنده بزرگوار.

درسته

عطایی


کلمات دیگر: