زنگی گری[اصطلاح ادبی ]:این اصطلاح در یکی ازسال های دهه ی ١٩۳٠م به وسیله ی امه سزر ( شاعر و درام نویس فرانسوی اهل مارتینیک ) و شاعر و سیاستمدارسنگالی لئوپولد سدارسنگور باب شد و به بینش و رویکرد نویسندگان آفریقایی و به ویژه آفریقایی های فرانسوی زبان درسال های اخیر باز می گردد.
درادبیات نماینده ی نوعی زیبایی شناسی در بازیافت و نگهداشت فرهنگ و حساسیت های سنتی آفریقایی است. اندیشه ی زنگی گری پس از انتشار "بازگشت به زاد بوم" ( ١٩۳٩م ) و به دنبال آثار سنگور رواج عام یافت.
درادبیات نماینده ی نوعی زیبایی شناسی در بازیافت و نگهداشت فرهنگ و حساسیت های سنتی آفریقایی است. اندیشه ی زنگی گری پس از انتشار "بازگشت به زاد بوم" ( ١٩۳٩م ) و به دنبال آثار سنگور رواج عام یافت.