پیمودن
در پیمودن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
درپیمودن. [ دَ پ َ / پ ِ دَ ] ( مص مرکب ) پیمودن :
نیک بنگر به روزنامه خویش
درمپیمای خار و خس به جراب.
نیک بنگر به روزنامه خویش
درمپیمای خار و خس به جراب.
ناصرخسرو.
پیشنهاد کاربران
دُر پیمودن: سخن گفتن.
( ( که هنگام محاوره دُر درکنار روزگار پیمودی . ) )
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص ۲۴۲ ) .
( ( که هنگام محاوره دُر درکنار روزگار پیمودی . ) )
( مرزبان نامه، محمد روشن ج اول، چاپ دوم، ۱۳۶۷، ص ۲۴۲ ) .
کلمات دیگر: