خایه ٔ زرین

کنایه از آفتاب است .

خایه زرین. [ ی َ / ی ِ ی ِ زَرْ ری ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است. ( ناظم الاطباء ) :
زاده خاطر بیار کز دل شب زاد صبح
کرد درین سبز طشت خایه زرین غراب.چو گردون سر طشت سیمین گشاد
غراب سیه خایه زرین نهاد. || کنایه از ستاره است :
آن خایه های زرین از سقف نیم خایه
سیماب شد چو بر زد سیماب آتشین سر.