کلمه جو
صفحه اصلی

تایکو

لغت نامه دهخدا

تایکو. ( اِ ) از سازهای ضربی چین و هند، طبلی است از یک استوانه چوبی مجوف که دو طرف آنرا پوست کشند و آنرا به اندازه های مختلف سازند. رجوع به مجله موسیقی شماره 29 دوره سوم بهمن 1337 هَ. ش. ص 38 شود.

دانشنامه عمومی

تایکو (به ژاپنی: 太鼓، 太鼓) از سازهای کوبه ای ژاپنی است.نوازندگان تایکو در استان آیچی ژاپن.   یک اودایکو نوع «اِن»، ساخته شده از چوب یکپارچه ای از یک درخت ۱۲۰۰ ساله.
تایکو طبلی است از یک استوانه چوبی توخالی که دو طرف آن را پوست می کشند و آن را در اندازه های گوناگون می سازند.
بزرگ ترین نوع تایکو، اودایکو نام دارد که احتمالاً بزرگ ترین طبل دنیا نیز هست.
نوازندگان تایکو در استان آیچی ژاپن.
تایکو (لقب). تایکُو (به ژاپنی: 太閤 たいこう) به سشّو یا کانپاکو یی گفته می شود که مقام خود را به فرزند یا برادر کوچکتر خود تفویض کرده است. کانپاکو بالاترین مقام در ژاپن به شمار می رفت و سیاست را اداره می کرد. نایب السلطنه در زمان کودکی و یا بیماری امپراتور ژاپن تمامی قدرت در دسترس قرار می گیرد. مقام کانپاکو با نایب السلطنه تفاوت دارد زیرا تصمیم گیرندهٔ نهایی در زمانی که کانپاکو وجود دارد با شخص امپراتور است. نخستین کانپاکوی سامورایی تاریخ ژاپن تویوتومی هیده یوشی بود. او در سال ۱۵۸۵ به این مقام رسید. در سال ۱۵۹۲ هیده یوشی مقام خود را به پسرخواهر و فرزندخوانده خود تویوتومی هیده تسوگو واگذار کرد. از سال ۱۵۹۲ هیده یوشی تایکو یا بطور رسمی تر تایکُو دِنکا یا تایکُو تِنگا نامیده می شد.


کلمات دیگر: