گذشتن بهره از شب یا فرورفتن بزمین
تجوش
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تجوش. [ ت َ ج َوْ وُ ] ( ع مص ) گذشتن بهره ای از شب. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). || فرورفتن به زمین. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از قطر المحیط ).
کلمات دیگر: