جزبه

فرهنگ فارسی

خشم و غضب

لغت نامه دهخدا

جزبه. [ ج َ زَ ب َ / ب ِ ] ( از ع ، اِمص )خشم. غضب. جَزْبَه. ( ناظم الاطباء ). مأخوذ از جذبه ٔتازی. در تداول عامه ، حالتی که جلب ترس و احترام کند. ( یادداشت مؤلف ). گیرایی. تسلط بر کار و افراد.
- باجزبه ؛ جزبه دار. آنکه بر کار و افراد زیردست تسلط دارد. رجوع به جزبه دار شود.

جزبه. [ ج َ ب َ / ب ِ ] ( از ع ، اِمص ) خشم و غضب. ( ناظم الاطباء ).

جزبه . [ ج َ ب َ / ب ِ ] (از ع ، اِمص ) خشم و غضب . (ناظم الاطباء).

جزبه . [ ج َ زَ ب َ / ب ِ ] (از ع ، اِمص )خشم . غضب . جَزْبَه . (ناظم الاطباء). مأخوذ از جذبه ٔتازی . در تداول عامه ، حالتی که جلب ترس و احترام کند. (یادداشت مؤلف ). گیرایی . تسلط بر کار و افراد.
- باجزبه ؛ جزبه دار. آنکه بر کار و افراد زیردست تسلط دارد. رجوع به جزبه دار شود.

کلمات دیگر: