پشت شکستن

پشت شکستن. [ پ ُ ش ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) نهایت درجه متأثر شدن ( در غمی یا در پیش آمد بدی ).ضعیف و ناتوان ساختن. ناامید و دل شکسته کردن : «اوکار چون بیفتاد خروش بزرگ از لشکر مخالفان برآمد که مردی سخت بزرگ بود وی را قومش بربودند و ببردند و پشت علی تکینیان بشکستند. ( تاریخ بیهقی چ فیاض ص 466 ).