از علمای لغت و نحو
ابوبکر زبیدی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ابوبکر زبیدی. [ اَ بو ب َ رِ زَ ] ( اِخ ) محمدبن حسن بن عبداﷲ یا مدحج زبیدی اندلسی اشبیلی. از علمای لغت و نحو. شاگرد ابی علی قالی. مستنصر خلیفه اندلس تعلیم پسر خویش هشام مؤید باﷲ رابدو گذاشت و هشام از وی تربیت نیکو یافت. سپس قضای اشبیلیه بدو دادند. و او را اندوخته فراوان بود. اوراست : کتاب مختصرالعین و کتاب طبقات النحاة و کتب دیگری در فنون دیگر ادب. به سال 379 هَ. ق. درگذشت.
دانشنامه عمومی
ابوبکر محمد بن حسن زُبَیدی (۹۲۸ - ۹۸۹م) زبان شناس برجستهٔ عربی اندلسی در سدهٔ چهارم هجری بود. او را سرآمد روزگارش در اندلس به زبان شناسی، نحو، معنانی و تاریخ دانسته اند. مدتی نیز قاضی سویل بود. از آثار او «لحن العامّة»، «الواضح»، «طبقات النحویین و اللغویین»، مختصر کتاب العین» و «هتک ستور الملحدین».
wiki: ابوبکر زبیدی
کلمات دیگر: