راهداری

راهداری (طایفه). طایفه راهداری یا رهدار، یکی از طوایف سیستان است.
جی. پی. تیت (آبان ۱۳۶۲ مشهد)، سیستان جلد دوم، اداره کل ارشاد اسلامی سیستان و بلوچستان تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
طبق نظریه جی.پی. تیت ریشه عرب بودن این طایفه را ضعیف می داند.رهدار تیره ای ازطایفه بزرگ شهرکی است، یک نظریه دیگر که چندان نامعقول جلوه نمی کند، اینکه طایفه راهدار را بازماندگان جماعتی از راهبانان آزاده معرفی می کند که راه را، برای حرکت کاروان های عبوری از سرزمین سیستان و جاده ابریشم، امنیت می بخشیدند و با این کار دست راهزنان توسط این گروه از کاروان ها قطع می شده است؛ و همچنین جد بزرگ راهدارها به نام حسین خان بخشی، رئیس قورخانه ملک بهرام و ملک جلال الدین کیانی بوده و به علت رابطه حکومتی بین ملک جلال الدین و شاه کامران (پادشاه هرات) موظف بوده که جهت حمل و جابجایی نیرو و جنگ افزار بین سیستان و هرات رفت وآمد داشته باشد؛ و نیز راه های تجاری را امن سازد؛ و به نظر می رسد به دلایل بالا به این نام موسوم شده اند.
محل سکونت فعلی این طایفه در ده اسماعیل قنبر، ده درویش علی و ده ملا علی، ده جعفر و ده کرمی از منطقه شیب آب زابل و ده راهدار از منطقه پشت آب زابل و شهرستان زابل، شهرستان سرخس و استان گلستان و شهر تهران است.البته آنچه آورده شده بیشتر مربوط به طایفه راهدار شیب آب است ومحل سکونت فعلی طایفه راهداری در پشت آب ،شهر زابل وروستای راهدار روهمچنین تعدادی از خانواده های آنان برخی روستاهای اطراف از جمله دهستان بزی است .
بزرگ طایفه رهدار در اواخر قرن ۱۳هجری شمسی کدخدا علی رهدار نام داشته است که در سال ۱۳۳۷ هجری شمسی درگذشت. محل استقرار وی ده اسماعیل قنبر بوده است که قریه های اسماعیل قنبر، ده کرمی، ده جعفر، ده درویش علی و ده ملاعلی تحت نفوذ وی بوده است.