راندگی

راندگی یا تراست (انگلیسی: Thrust fault) نوعی گسل یا شکستگی در پوسته زمین است که در آن لایه های سنگی زیرین به روی لایه فوقانی رانده شده است. این عارضه اغلب از قرارگیری سنگ های قدیمی تر بر روی سنگ های جوان تر مشخص می شود. گسل های راندگی بر اثر نیروهای فشاری پدید می آیند.
راندگی نوعی گسل معکوس است که زاویه شیب آن کم است. اغلب اوقات تشخیص تراست به دلیل تغییر شکل آن دشوار است و اگر در سنگ های یکسان و بدون فاصله زمین شناختی مشخص به وجود آید، شناسایی آن به سختی صورت می گیرد.
اگر زاویه شیب گسل کم (معمولاً کمتر از ۲۰ درجه نسبت به خط افق) باشد، و جابه جایی لایه سنگی فوقانی زیاد (اغلب در مقیاس کیلومتر) باشد، آن گاه این گسل را روراندگی (overthrust) می نامند. ممکن است بر اثر فرسایش بخشی از لایه فوقانی از بین رود و لایه زیرین در قسمت های کوچکی آشکار باشد که در این صورت عارضه پدید آمده را پنجره یا روزنه زمین ساختی می نامند. اگر فرسایش بیشتر قسمت های لایه فوقانی را از بین ببرد و فقط بخش های کوچکی از لایه فوقانی به شکل جزایر جداگانه بر روی لایه زیرین آشکار باشد، پدیده بازمانده زمین ساختی (klippe) تشکیل می شود.
راندگی های بزرگ در نواحی تحت تأثیر نیروهای بزرگ فشاری پدید می آیند. این شرایط در کمربندهای کوه زایی که ناشی از برخورد دو صفحه پوسته قاره ای یا بر اثر پدیده فرورانش است، وجود دارد.