<p><span class=""hl"">هائفة.</span> [ ءِ ف َ ](ع ص ) تأنیث هائف . رجوع به هائف شود. || شتر ماده ای که از فرط عطش بسوی باد سموم روی آورد. (از اقرب الموارد). شتر تشنه که بسوی باد سموم دهان گشاده دارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).<br></p>

هائفة. [ ءِ ف َ ](ع ص ) تأنیث هائف . رجوع به هائف شود. || شتر ماده ای که از فرط عطش بسوی باد سموم روی آورد. (از اقرب الموارد). شتر تشنه که بسوی باد سموم دهان گشاده دارد. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

<div class="boxBd"><b>( هائفة )</b> هائفة. [ ءِ ف َ ]( ع ص ) تأنیث هائف. رجوع به هائف شود. || شتر ماده ای که از فرط عطش بسوی باد سموم روی آورد. ( از اقرب الموارد ). شتر تشنه که بسوی باد سموم دهان گشاده دارد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).</div>

( هائفة ) هائفة. [ ءِ ف َ ]( ع ص ) تأنیث هائف. رجوع به هائف شود. || شتر ماده ای که از فرط عطش بسوی باد سموم روی آورد. ( از اقرب الموارد ). شتر تشنه که بسوی باد سموم دهان گشاده دارد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

<div class="boxBd">تانیث هائف . یا شتر ماده ایکه از فرط عطش بسوی باد سموم روی آورد . شتر تشنه که بسوی باد سموم دهان گشاده دارد .</div>

تانیث هائف . یا شتر ماده ایکه از فرط عطش بسوی باد سموم روی آورد . شتر تشنه که بسوی باد سموم دهان گشاده دارد .

هائفه

فرهنگ فارسی

لغت نامه دهخدا