استونه
فارسی به انگلیسی
فرهنگ فارسی
لقبی ایرانی
لغت نامه دهخدا
استونه. [ اُ ن َ ] ( اِخ ) لقبی از القاب ایرانی : احمدبن محمد دینوری مکنی به ابوالعباس و ملقب به استونه.
گویش مازنی
( آستونه ) /aastne/ از محله های قدیمی شهرستان بابل که امام زاده ای نیز در آن قرار دارد
کلمات دیگر: