ابراهیم اژنگ

ابراهیم آژنگ. از موسیقی دانان دورهٔ مظفری بود. از تاریخ دقیق تولد و مرگ وی اطلاعی در دست نیست.او موسیقی را در بخش مدرسهٔ نظام آغاز کرد. بعد از یک سال که به آموزش موسیقی پرداخت، به نزد مسیو لومر فرانسوی به تحصیل پرداخت.لومر سرپرست دسته های موزیک نظام بود که بعدها با تأسیس شعبهٔ موزیک در دارالفنون سرپرست آن بخش هم شد.آژنگ به مدرسهٔ نظام رفت و تا سروانی ترقی کرد. ذوق وی به آموختن ویولن، وی را نزد مسیو دیوال کشاند.علاقهٔ او به ویولن چنان بود که پس از مدتی به ابراهیم ویولنی معروف شد.«وی به دستور شاه در مهمانی های دربار، که برای خارجیان برپا می شد، ویلن می نواخت»
ساخت پیش درآمد و رنگ و تصنیف برای همه دستگاه ها
تنظیم قطعاتی برای موسیقی ایرانی
ساخت چند مارش نظامی که از زمان وی به بعد در موزیک ارتش مورد استفاده قرارگرفت.
تنظیم و ساخت اپرای (دکتر ریاضی دان) که با کمک فکری شاهزاده احمد میرزا به اجرا درآمد و با استقبال مردم مواجه شد.
پس از چندی، آژنگ به مناسبی چون ریاست دستهٔ موزیک لاریجان در ۱۲۹۲ ش کلاس موزیک دارالفنون رسید.در ۱۲۹۷ ش، با درجهٔ سلطانی (سروانی)، به سمت ریاست موزیک گارد نصرت منصوب شد.وی برای تدریس موسیقی به ویژه ویلن در خانه خود کلاس دایر کرد. این شاید از اولین کلاسهای موسیقی علمی در ایران باشد. چون با موسیقی ایرانی آشنایی نداشت نزد میرزا آقا حسینقلی استاد برجسته تار دستگاه های موسیقی ایرانی را فرا گرفت و به وی پیشنهاد کرد دوره کاملی از موسیقی ایرانی را از روی ساز وی به نت بیاورد. میرزا حسینقلی نپذیرفت و آن را کاری مشکل یا ناممکن می دانست. اما آژنگ پس از پافشاری زیاد، سرانجام موفق شد تمامی دستگاههای موسیقی ایرانی را از روی پنجه استاد تعلیم گرفته و ردیفهای آن استاد بزرگ را با استادی و مهارت تمام نت کند. همچنین همراه با این کار عظیم، توانست برای تمام دستگاهها پیش درآمد، رنگ و تصنیفهای زیبایی بسازد.
آژنگ به کمک شاهزاده احمد میرزا خسروانی، اپرای به نام دکتر ریاضی دان ساخت که چندین بار به نمایش درآمد، وی پیش درآمدهایی نیز ساخته است از جمله پیش درآمد شوشتری و ماهور و مخصوصاً پیش درآمد راست پنج گاه که تا آن تاریخ کسی در این دستگاه آهنگ نساخته بود.پیش از گشایش رادیو، آژنگ معاون هنرستان عالی موسیقی بود. این هنرستان تحت نظر غلامحسین مین باشیان اداره می شد در ۱۳۱۹ش که رادیو افتتاح شد آژنگ سرپرستی نوازندگان رادیو را به عهده گرفت و بیش از یک سال آن شغل را به عهده داشت وی به موسیقی سنتی ایران علاقه فراوانی داشت، بیش تر قطعاتی که در ردیف های موسیقی سنتی ساخته است در زمان تصدی خود در سمت معاونت اداره موسیقی به اجرا گذارد.۱-جشن باستان ۲- شادزی – بنگریتا در آن شمار است.آژنگ چند مارش نظامی نیز نوشت که در موزیک ارتش به اجرا درمی آمد «ارتش و آهن» از آن جمله است آژنگ آهنگ سازی پیرو درویش خان و رکن الدین خان بود که هر دو از نوازندگان بزرگ دوره ناصری بودند از شاگردان مشهور او می توان از مرتضی محجوبی و شهباز برمکی نام برد.