ابراهیم ابوالعفیا

ابراهیم بن سموئیل ابوالعفیا(عبری: אברהם בן שמואל אבולעפיה) بنیان گذار مکتب و آموزه پیامبری کابالایی بود که در اسپانیا زاده شد و در سال ۱۲۹۱ در کومینو درگذشت.
سفرها گئولا: تفسیر و شرحی بر دلیل المتحیرین نوشته موسی بن میمون
سفر حیئها نفش: تفسیر دیگری بر دلیل المتحیرین.
سفرها یاشار: کتاب پرهیزکاران(۱۲۷۹)
سفر سیتره توره: تفسیر دلالةالحرائر نوشته موسی بن میمون
حیءها اولام ها با: زندگی در جهان آخرت (۱۲۸۰)
اور هاشکل: نور متحیرین.
سفرها اوت: کتاب علامت
ایمرئی شفر: کتاب زیبایی
ابراهیم در ساراگوسا به سال ۱۲۴۰ میلادی زاده شد و جوانیش را در تودلا در ناوار گذرانید. پدرش تورات و میدراش و دستور زبان عبری و برخی از بخش های میشنا و تلمود را به وی آموخت. ابراهیم، هیجده سال داشت که پدرش کشته شد. وی اسپانیا را ترک گفت، و به خاورنزدیک رفت تا جریانی را درباره افسانه سامبشن دریابد، بنا به گفته ها اسباط گمشده در آن جا سکونت داشتند. جنگ های صلیبی در حمص و اورشلیم خیلی زود او را از عکا به سوی اروپا بازگرداند، یعنی جایی که ده سال را در یونان و ایتالیا سپری ساخت. او در طی این سال های مسافرت، به فلسفه پرداخت و به ویژه نوشته ها و آثار موسی بن میمون را مطالعه نمود و از نظریات و عقاید او دفاع می کرد.
ابوالعفیا همزمان به آموختن باورهای کابالای دوره خویش پرداخت. او در حوالی ۱۲۷۰ برای سه یا چهار سال به اسپانیا بازگشت و در طی این سال ها به پژوهش های عرفانی ادامه داد. در بارسلونا او کتاب یصیرا و دوازده شرح آن را خواند که در وی تأثیرگذار بود.
مدتی بعد، او به کاستیل سفر کرد و در آن جا آموزه نبوت کابالایی را بنیان نهاد. او نخستین کتاب های پیامبرانه خویش، یعنی سفر یاشار را در سال ۱۲۷۹ در پاتراس نوشت.