فضل علی

فَضْل عَلی (اواخر قرن ۱۱ق)
نگارگر ایرانی. از شاگردان معین مصوّر بود، و در ترسیم مجالس بزمی و رزمی، چهره سازی، و منظره پردازی مهارت داشت. در شیوۀ رضا عباسی و معین مصوّر هنر آفرینی می کرد. آثارش را با سجع «فضل علی» یا «ز عصیان امید به فضل علی ست» رقم می زد. هجده تصویر مربوط به یک نسخه از شاهنامه (۱۱۰۴ـ۱۱۰۹ق؛ موزۀ متروپولیتن، نیویورک) از برجسته ترین آثار اوست؛ در مصوّرسازی این شاهنامه، محمد زمان، علی نقی بن شیخ غیاثی، و پیر بیک غلام، شرکت داشته اند. چهرۀ زیبا و شاداب زنی با کلاه اثر مرقوم دیگری از اوست.