بهاور

اسم: بهاور (پسر، دختر) (فارسی) (تاریخی و کهن) (تلفظ: bahāvar) (فارسی: بَهاور) (انگلیسی: bahavar)
معنی: قیمتی، گران بها، پر ارزش، مرکب از بها ( ارزش ) + پسوند دارندگی

قیمتی، گرانمایه، گرانبها، قیمت دار
( صفت ) بهاگیر پر قیمت گرانبها .

بهاور. [ ب َ وَ ] ( ص مرکب ) ( از: بها + ور، اداة اتصاف ) بمعنی بهاگیر است که چیزی بسیارقیمت و پربها باشد. ( برهان ). متاع قیمتی و گرانمایه. ( آنندراج ). بهاگیر. پرقیمت. گرانبها :
بهاور درّی از دستم برون برد
به نیرنگ و به افسون دهرغدار.چون بهاور گهر بیش بها
هنر اندر گهرش تضمین است.قطره ز سفر شودبگوهر
گوهر به سفر شود بهاور.رجوع به بهاگیر شود.

قیمتی، گران مایه، گران بها، قیمت دار.