اسم: پرن (دختر) (فارسی) (طبیعت، کهکشانی) (تلفظ: paran) (فارسی: پَرَن) (انگلیسی: paran)
معنی: پروین، ثریا، پرنیان، ( مخففِ پروین )، و، پرنیان پروین و پرنیان
معنی: پروین، ثریا، پرنیان، ( مخففِ پروین )، و، پرنیان پروین و پرنیان
پرن
فرهنگ اسم ها
(تلفظ: paran) (مخففِ پروین) ، (در قدیم) (در نجوم) پروین ؛ پرنیان . پروین و پرنیان .
فرهنگ فارسی
شش ستاره کوچک که در کوهان ثور جمع شده اند و آن را به عقد ( گردن بند ) یا خوشه انگور تشبیه کنند ثریا نرگسه نرگسه چرخ و آن منزلی است از جمله بیست و هشت منزل قمر.
پروین ستاره پروین، ثریا، پرنیان ، گذشته، پیشین، دیروز، روزگذشته
دیروز روز گذشته .
پروین ستاره پروین، ثریا، پرنیان ، گذشته، پیشین، دیروز، روزگذشته
دیروز روز گذشته .
فرهنگ معین
(پَ رَ ) (اِ. ) ۱ - دیبای منقش و لطیف . ۲ - پل ، مرز.
(پَ رَ ) (ق . ) گذشته ، پیشین .
( ~. ) (اِ. ) نک پروین .
(پَ رَ ) (ق . ) گذشته ، پیشین .
( ~. ) (اِ. ) نک پروین .
(پَ رَ) (اِ.) 1 - دیبای منقش و لطیف . 2 - پل ، مرز.
(پَ رَ) (ق .) گذشته ، پیشین .
( ~.) (اِ.) نک پروین .
لغت نامه دهخدا
پرن. [ پ َ رَ ] ( اِخ ) پروین. ثُریّا. پَرو. و آن چند ستاره است یکجا جمع شده در کوهان ثور و بعربی ثریا خوانندش. ( برهان ). پروه. ( رشیدی ) :
بخط و آن لب و دندانش بنگر
که همواره مرا دارند در تاب
یکی همچون پرن بر اوج خورشید
یکی چون شایورد از گرد مهتاب.
برگش درخشان همچو نجم پرن.
چون دوپیکرنبود نجم پَرَن.
از مردم گریخته برکرد چون پرن.
از این تا نهد تخت او بر پرن.
چون شرار دیگپایه پیش او خیل پَرَن.
از برای مدح تو آید فراهم چون پرن.
چو بدر باشد بر آسمان میان پرن.
بهم اندر خزیده نجم پرن.
خیال دوست گواه من است و نجم پرن.
بنات نعش بهم درفتد بشکل پرن.
بنوک کلک بنظم آورم چنان پرنش.
خیط درزش آفتاب و دکمه جیبش پرن.
پرن. [ پ َ رَ ] ( اِ ) دیبای منقش و لطیف. پرنیان :
گفتم چه چیز باشد زلفت در آن رخت
گفتا یکی پرند سیاه و یکی پرن.
گر بود چاه ز دینار و ز نقره ذقنا
چونکه زرین قدحی بر کف سیمین صنمی
یا درخشنده چراغی بمیان پَرَنا.
یکی حریر و دوم حله و سیم پرنا.
بخط و آن لب و دندانش بنگر
که همواره مرا دارند در تاب
یکی همچون پرن بر اوج خورشید
یکی چون شایورد از گرد مهتاب.
فیروز مشرقی.
شاخش ملون همچو قوس قزح برگش درخشان همچو نجم پرن.
فرخی.
تا چو خورشید نتابد ناهیدچون دوپیکرنبود نجم پَرَن.
فرخی.
حال ولایتی بمثال بنات نعش از مردم گریخته برکرد چون پرن.
فرخی.
جهان را همه ساله اندیشه بوداز این تا نهد تخت او بر پرن.
فرخی.
چون سه سنگ دیگپایه هقعه بر جوزا کنارچون شرار دیگپایه پیش او خیل پَرَن.
منوچهری.
مر بنات النعش را ماند سخن در طبع مرداز برای مدح تو آید فراهم چون پرن.
سوزنی.
میان عترت و اولاد مرتضی و نبی چو بدر باشد بر آسمان میان پرن.
سوزنی.
متفرق بنات نعش از هم بهم اندر خزیده نجم پرن.
مسعودسعد.
نخفته ام همه شب دوش و بوده ام نالان خیال دوست گواه من است و نجم پرن.
مسعودسعد.
ز بخشش تو اگر بانگ بر زمانه زنندبنات نعش بهم درفتد بشکل پرن.
کمال اسماعیل.
بگاه فکرت اگر بر بنات نعش روم بنوک کلک بنظم آورم چنان پرنش.
کمال اسماعیل.
اطلس چرخی گردون بهر قد قدر اوست خیط درزش آفتاب و دکمه جیبش پرن.
نظام قاری ( دیوان البسه ).
رجوع به ثریا و پروین شود. || منزلی از منازل قمر؟. ( برهان ).پرن. [ پ َ رَ ] ( اِ ) دیبای منقش و لطیف. پرنیان :
گفتم چه چیز باشد زلفت در آن رخت
گفتا یکی پرند سیاه و یکی پرن.
فرخی.
نرگس تازه چو چاه ذقنی شد بمثل گر بود چاه ز دینار و ز نقره ذقنا
چونکه زرین قدحی بر کف سیمین صنمی
یا درخشنده چراغی بمیان پَرَنا.
منوچهری.
بروی و سینه و ساعد خجل شدند از وی یکی حریر و دوم حله و سیم پرنا.
ادیب صابر.
|| ( اِ، ق ) بمعنی دیروز که روز گذشته باشد. ( برهان ).پرن . [ پ َ رَ ] (اِ) دیبای منقش و لطیف . پرنیان :
گفتم چه چیز باشد زلفت در آن رخت
گفتا یکی پرند سیاه و یکی پرن .
نرگس تازه چو چاه ذقنی شد بمثل
گر بود چاه ز دینار و ز نقره ذقنا
چونکه زرین قدحی بر کف سیمین صنمی
یا درخشنده چراغی بمیان پَرَنا.
بروی و سینه و ساعد خجل شدند از وی
یکی حریر و دوم حله و سیم پرنا.
|| (اِ، ق ) بمعنی دیروز که روز گذشته باشد. (برهان ).
گفتم چه چیز باشد زلفت در آن رخت
گفتا یکی پرند سیاه و یکی پرن .
فرخی .
نرگس تازه چو چاه ذقنی شد بمثل
گر بود چاه ز دینار و ز نقره ذقنا
چونکه زرین قدحی بر کف سیمین صنمی
یا درخشنده چراغی بمیان پَرَنا.
منوچهری .
بروی و سینه و ساعد خجل شدند از وی
یکی حریر و دوم حله و سیم پرنا.
ادیب صابر.
|| (اِ، ق ) بمعنی دیروز که روز گذشته باشد. (برهان ).
پرن . [ پ َ رَ ] (اِخ ) پروین . ثُریّا. پَرو. و آن چند ستاره است یکجا جمع شده در کوهان ثور و بعربی ثریا خوانندش . (برهان ). پروه . (رشیدی ) :
بخط و آن لب و دندانش بنگر
که همواره مرا دارند در تاب
یکی همچون پرن بر اوج خورشید
یکی چون شایورد از گرد مهتاب .
شاخش ملون همچو قوس قزح
برگش درخشان همچو نجم پرن .
تا چو خورشید نتابد ناهید
چون دوپیکرنبود نجم پَرَن .
حال ولایتی بمثال بنات نعش
از مردم گریخته برکرد چون پرن .
جهان را همه ساله اندیشه بود
از این تا نهد تخت او بر پرن .
چون سه سنگ دیگپایه هقعه بر جوزا کنار
چون شرار دیگپایه پیش او خیل پَرَن .
مر بنات النعش را ماند سخن در طبع مرد
از برای مدح تو آید فراهم چون پرن .
میان عترت و اولاد مرتضی و نبی
چو بدر باشد بر آسمان میان پرن .
متفرق بنات نعش از هم
بهم اندر خزیده نجم پرن .
نخفته ام همه شب دوش و بوده ام نالان
خیال دوست گواه من است و نجم پرن .
ز بخشش تو اگر بانگ بر زمانه زنند
بنات نعش بهم درفتد بشکل پرن .
بگاه فکرت اگر بر بنات نعش روم
بنوک کلک بنظم آورم چنان پرنش .
اطلس چرخی گردون بهر قد قدر اوست
خیط درزش آفتاب و دکمه ٔ جیبش پرن .
رجوع به ثریا و پروین شود. || منزلی از منازل قمر؟. (برهان ).
بخط و آن لب و دندانش بنگر
که همواره مرا دارند در تاب
یکی همچون پرن بر اوج خورشید
یکی چون شایورد از گرد مهتاب .
فیروز مشرقی .
شاخش ملون همچو قوس قزح
برگش درخشان همچو نجم پرن .
فرخی .
تا چو خورشید نتابد ناهید
چون دوپیکرنبود نجم پَرَن .
فرخی .
حال ولایتی بمثال بنات نعش
از مردم گریخته برکرد چون پرن .
فرخی .
جهان را همه ساله اندیشه بود
از این تا نهد تخت او بر پرن .
فرخی .
چون سه سنگ دیگپایه هقعه بر جوزا کنار
چون شرار دیگپایه پیش او خیل پَرَن .
منوچهری .
مر بنات النعش را ماند سخن در طبع مرد
از برای مدح تو آید فراهم چون پرن .
سوزنی .
میان عترت و اولاد مرتضی و نبی
چو بدر باشد بر آسمان میان پرن .
سوزنی .
متفرق بنات نعش از هم
بهم اندر خزیده نجم پرن .
مسعودسعد.
نخفته ام همه شب دوش و بوده ام نالان
خیال دوست گواه من است و نجم پرن .
مسعودسعد.
ز بخشش تو اگر بانگ بر زمانه زنند
بنات نعش بهم درفتد بشکل پرن .
کمال اسماعیل .
بگاه فکرت اگر بر بنات نعش روم
بنوک کلک بنظم آورم چنان پرنش .
کمال اسماعیل .
اطلس چرخی گردون بهر قد قدر اوست
خیط درزش آفتاب و دکمه ٔ جیبش پرن .
نظام قاری (دیوان البسه ).
رجوع به ثریا و پروین شود. || منزلی از منازل قمر؟. (برهان ).
فرهنگ عمید
۱. گذشته، پیشین.
۲. (اسم ) دیروز، روز گذشته.
۱. (نجوم ) = پروین: متفرق بنات نعش از هم / به هم اندر خزیده نجم پرن (مسعودسعد: ۳۳۳ ).
۲. = پرنیان
۲. (اسم ) دیروز، روز گذشته.
۱. (نجوم ) = پروین: متفرق بنات نعش از هم / به هم اندر خزیده نجم پرن (مسعودسعد: ۳۳۳ ).
۲. = پرنیان
۱. (نجوم) = پروین: ◻︎ متفرق بنات نعش از هم / به هم اندر خزیده نجم پرن (مسعودسعد: ۳۳۳).
۲. = پرنیان
۱. گذشته؛ پیشین.
۲. (اسم) دیروز؛ روز گذشته.
دانشنامه عمومی
مختصات: ۳۶°۱۴′۳۳″ شمالی ۵۲°۲۰′۵۵″ شرقی / ۳۶٫۲۴۲۵۰°شمالی ۵۲٫۳۴۸۶۱°شرقی / 36.24250; 52.34861
پرن، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان آمل در استان مازندران ایران.
این روستا در دهستان چلاو قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۸۶ نفر (۲۰ خانوار) بوده است.
پرن، روستایی است از توابع بخش مرکزی شهرستان آمل در استان مازندران ایران.
این روستا در دهستان چلاو قرار داشته و براساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۸۶ نفر (۲۰ خانوار) بوده است.
wiki: پرن
گویش مازنی
/paren/ دهکده ای ییلاقی در اطراف جاده هراز آمل & جلودار & پدران – نیا & بس کافی
دهکده ای ییلاقی در اطراف جاده هراز آمل
جلودار
پدران – نیا
بس کافی
پیشنهاد کاربران
ستاره پروین
در گویش تاتی پَرِن یعنی جلو.
پرن در تاریخ سیستان بچم پروند و پروست امده
در پهلوی اذربایجان نیز پرن بچم پیش است
در کارنامۀ اردشیر بابکان آمده است:
�سوارانِ اردشیر را آگاهی نبود، به بُن دژ گولار آمدند و دژ را بپروستند�
در زبانهای پارسی باستان، این واژه از parwastan ، از پیشوند para ( در فروگرفتن و پیرامون نیز میبینیمش ) و ریشۀ band به چم بستن امده در پهلوی ساسانی ، واژۀ parwast و parwand بسیار امده .
در دینکرد ششم میخوانیم:
�برخی نیکان پرسیدند که پَروَند تن چه و پَروَند روان چه و پَروَند دست چه؟�
در تاریخ سیستان، این واژه به گونه پَرَن امده
شادروان بهار در پابرگ این واژه مینویسد که هنوز در زبان مردمان سیستان این واژه به کار میرود و میان مردم خراسان به گونه پَل و برخی جای دیگر به گونه پَرَند گفته میشود.
این واژه در زبان مردم راور به گونه پَروَند به چم باغ بزرگ و در گویش یزد به گونه parvan kerdan ،
هنوز زنده است از این ریشه، واژۀ پرونده است
از دیگر واژگانی ساخته شده از این واژه ”پردیس“ است که در فرهنگ ایران باستان به باغ و بوستان دیوار کشیده است
در فارسی باستان از para و didā ( دیوار ) و به چم دیوار پیرامون است و انرا به گونه paradaidam - ( پرَ دَئدا پردئیس ) میبینیم
اگر بخواهیم پارسی را از نابودی رهایی و درستی و رستگاری دهیم باید اندیشه خویش را با این وازگان پارسی پرورد پرورش دهیم تا بتوانیم روان و رسا و آهنگین سخن بگوییم
در پهلوی اذربایجان نیز پرن بچم پیش است
در کارنامۀ اردشیر بابکان آمده است:
�سوارانِ اردشیر را آگاهی نبود، به بُن دژ گولار آمدند و دژ را بپروستند�
در زبانهای پارسی باستان، این واژه از parwastan ، از پیشوند para ( در فروگرفتن و پیرامون نیز میبینیمش ) و ریشۀ band به چم بستن امده در پهلوی ساسانی ، واژۀ parwast و parwand بسیار امده .
در دینکرد ششم میخوانیم:
�برخی نیکان پرسیدند که پَروَند تن چه و پَروَند روان چه و پَروَند دست چه؟�
در تاریخ سیستان، این واژه به گونه پَرَن امده
شادروان بهار در پابرگ این واژه مینویسد که هنوز در زبان مردمان سیستان این واژه به کار میرود و میان مردم خراسان به گونه پَل و برخی جای دیگر به گونه پَرَند گفته میشود.
این واژه در زبان مردم راور به گونه پَروَند به چم باغ بزرگ و در گویش یزد به گونه parvan kerdan ،
هنوز زنده است از این ریشه، واژۀ پرونده است
از دیگر واژگانی ساخته شده از این واژه ”پردیس“ است که در فرهنگ ایران باستان به باغ و بوستان دیوار کشیده است
در فارسی باستان از para و didā ( دیوار ) و به چم دیوار پیرامون است و انرا به گونه paradaidam - ( پرَ دَئدا پردئیس ) میبینیم
اگر بخواهیم پارسی را از نابودی رهایی و درستی و رستگاری دهیم باید اندیشه خویش را با این وازگان پارسی پرورد پرورش دهیم تا بتوانیم روان و رسا و آهنگین سخن بگوییم
کلمات دیگر: