افرینش

ابحر , خلق , طبیعة

اسم: آفرینش (دختر) (فارسی) (تلفظ: āfarineš) (فارسی: آفرينش) (انگلیسی: afarinesh)
معنی: خلقت، خلق، ابداع، عمل آفریدن، انشا، کائنات، ماسوی الله، ( در قدیم ) ( به مجاز ) همه ی آفریدگان، جهان هستی، ( در قدیم ) ( به مجاز ) سرنوشت، حکم تقدیر

( آفرینش ) ( اسم ) ۱ - عمل آفریدن کار خلقت . ۲ - خلقت خلق انشا ابداع . ۳ - جمیع موجودات هم. آفریدگان .

---

عمل آفریدن، خلقت، آفرش هم گفته شده

( آفرینش ) آفرینش. [ ف َ ن ِ ] ( اِمص ) اسم مصدر و عمل آفریدن. خلق. انشاء. ابداع. خلقت. ( دهار ). اسر. فطرت. ( ربنجنی ). فطر. ( دهار ). جبلت. نشأت. بَنیه :
حکیما چو کس نیست گفتن چه سود
از این پس بگو کآفرینش چه بود.من از آفرینش یکی بنده ام
پرستنده آفریننده ام.در کتب طب چنین یافته می شودکه آبی که اصل آفرینش فرزند آدم است چون برحم پیوندد و آب زن بیامیزد تیره و غلیظ شود. ( کلیله و دمنه ).
بپای فکرسفر کن در آفرینش خویش
بسا غنیمتها کاندرین سفر یابی.بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند.ای دل توئی و من ، بنشین کژ، بگوی راست
تا زآفرینش تو جهان آفرین چه خواست.زابتدای آفرینش تا بوقت پادشاه
از بزرگان عفو بوده ست از فرودستان گناه. || ( اِ ) در امثله ٔذیل کلمه آفرینش ظاهراًسرنوشت و تقدیر و قلم رفته یا خالق و خدای عزوجل و مقدر آمده است :
توبا آفرینش بسنده نه ای
مشو تیز چون پرورنده نه ای.ولیکن چو جان و سر بی بها
نهد بخرد اندر دم اژدها
چه پیش آیدش جز گزاینده زهر
کش از آفرینش چنین است بهر.چو من صدهزاران فدای تو باد
خرد زآفرینش ردای تو باد.زینسوی آفرینش و زآنسوی کائنات
بیرون و اندرون زمانه مجاورند.سوی تو نوید گر فرستادند
بر دست زمانه زآفرینش دو.گفتم که آفرینش اسباب ظاهرند
گفتا که هست قدرت و تقدیر مشتهر
گفتم که بی مسبب هرگز بود سبب
گفتا که بی مقدّر هرگز بود قدر؟ || مخلوق. کائنات. ماسوی اﷲ :
سوی آسمان کردش آن مرد روی
بگفت ای خدا این تن من بشوی
از این اَزْغها پاک کن مر مرا
همه آفرین زآفرینش ترا.نخست آفرینش خرد را شناس
نگهبان جان است و آن ِ سه پاس.چیست خلاف اندر آفرینش عالم
چون همه را دایه و مَشاطه تو گشتی.آفرینش نثار فرق تواند
برمچین چون خسان ز راه نثار.

( آفرینش ) ۱. عمل آفریدن، خلقت.
۲. کار و اثری که از نتیجۀ این عمل به وجود می آید.
۳. قضاوقدر، تقدیر.
۴. چگونگی خلقت.

آفرینش
ایجاد

---

ایجاد