( ~ . ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) ظرفی که در آن عنبر بسوزانند.
عنبرسوز
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
عنبرسوز. [ عَم ْ ب َ ] ( نف مرکب ) عنبرسوزنده. آنکه عنبر می سوزاند :
ابر دیبادوز دیبا دوزد اندر بوستان
بادعنبرسوز عنبر سوزد اندر لاله زار.
همه یاقوت ساز و عنبرسوز.
ابر دیبادوز دیبا دوزد اندر بوستان
بادعنبرسوز عنبر سوزد اندر لاله زار.
منوچهری.
شمعهای بساط بزم افروزهمه یاقوت ساز و عنبرسوز.
نظامی.
|| ( اِ مرکب ) مجمری که در وی عنبر سوزانند. ( ناظم الاطباء ).فرهنگ عمید
۱. ظرفی که در آن عنبر می سوزاندند.
۲. (صفت فاعلی ) خوش بو، خوش بوکننده.
۲. (صفت فاعلی ) خوش بو، خوش بوکننده.
کلمات دیگر: