شلتاق

نزاع ومرافعه، همهمه وغوغا
۱ - نزاع مرافعه . ۲ - همهمه غوغا . ۳ - تعدی تجاوز .

(شَ ) [ تر. ] (اِ. ) ۱ - مرافعه ، نزاع . ۲ - غوغا، همهمه . ۳ - تجاوز، تعدی .

شلتاق. [ ش ِ / ش َ ] ( ترکی ، اِ ) منازعه با کسی در باب دلایل دروغ. ( ناظم الاطباء ). جنگ و خرخشه. ( غیاث ) :
در جفا ابروی شوخ تو به عالم طاق است
شیوه تو همه جور و ستم و شلتاق است. || تهمت. || نزاع شرعی. || همهمه. غوغا. ( ناظم الاطباء ) :
از خطای عارضش هر روز حکمی میرسد
دوستی با ترکمانان مایه شلتاق شد. || اجحاف کردن. زور گفتن با چرب زبانی و حقه بازی. سر کسی را کلاه گذاشتن و در معامله چیزی را به او قالب کردن. ( فرهنگ لغات عامیانه ). اجحاف. ( ناظم الاطباء ). جبر کردن بر کسی. ( آنندراج ). تعدی. تجاوز. ( فرهنگ فارسی معین ).زیاده روی. زیاده بردن سهم نه بوجه و این بیشتر در خوردنیها و چیزهای کم قیمت مستعمل است. زیاده بری. بردن بیش از حق خویش. اشتلم درربودن مال دیگران. زیاده از حق خود بمزاح و حیله های روشن بردن. ( یادداشت مؤلف ).
- شلتاقات ؛ ج ِ شلتاق : و تمام طوائف انسانی را از تکالیف دیوان معاف دانسته به اخراجات و شلتاقات کسی را نیازارند. ( حبیب السیر ).
- شلتاق کردن ؛ اجحاف کردن. زورگویی :
اگرز طرف به تنبان دلم نهد شاید
ز بس که ترک نگاهش به من کند شلتاق.ز ناله ٔدل مظلوم بر تو میلرزم
که ترک چشم تو بسیار میکند شلتاق. || ( ص ) شرور. غوغا. بهانه گیر. مردم آزار :
ندارم غیر نقد دل به کف چیزی خداحافظ
دچارم با دغلبازی حریف آزار شلتاقی.

۱. نزاع، مرافعه.
۲. همهمه، غوغا.
۳. اجحاف، تعدی.