سر خود گرفتن

کنایه از بدر زدن و راه خانه گرفتن

(سَ رِ خُ. گِ رِ تَ ) (مص ل . ) پیِ کار خود رفتن .

سر خود گرفتن. [ س َ رِ خوَدْ / خُدْ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه از بدر زدن و راه خانه گرفتن. ( آنندراج ). به هوای دل خود رفتن. به فکر و اندیشه و کار خود بودن. از پی کار خود رفتن :
مرد باش و سخره مردان مشو
رو سر خود گیر و سرگردان مشو.ما را ز خیال تو چه پروای شراب است
خم گو سر خود گیر که خمخانه خراب است.دختر رز چند روزی شد که از ما گم شده ست
رفت تا گیرد سر خود هان و هان حاضر شوید.سر خود گیر ز درگاه بهشت ای رضوان
که درِ اهل کرم نیست به دربان محتاج.گفتی سر خود گیر و برو ازسر کویم
این را به کسی گوی که پا داشته باشد.