لوید

( اسم ) دیگ بزرگ سر گشاد. مسین : و آن دوزخ همچنان می جوشد که لوید جوشد .

(لَ ) (اِ. ) دیگ مسی بزرگ .

لوید. [ ل َ وی ] ( اِ ) دیگ.( غیاث ). دیگ سرگشاده. ( جهانگیری ). دیگ سنگین. مرجل.دیگ بزرگ مسین. دیگ و پاتیل بزرگ سرگشاده مسین. لویز. ( برهان ) :
بیاورد ارزیز و رویین لوید
برافروخت آتش به روز سپید.چنان شد که دارنده هر بامداد
برفتی دوان از بر هفتواد
لویدی کرنجش علف ساختی
ببردی و کرم آن بپرداختی.و گویند آنجا سی لوید طعام بر نهاده بودند در وقتی که قحط بود و درویشان را طعام می دادند. ( تاریخ بیهق ). شاید بود که آن حرامزاده برای هلاک ما داده باشد، پس بفرمود تا آنچه برای پیری آورده بودندمهر برگرفتند و در سر سگی سپید فرومالید و هر ساعت سر سگ بزرگتر میشد و ورم می گرفت تا چندان گشت که لویدی و بر سنگ میزد تا جان بداد. ( تاریخ طبرستان ).
دهانی فراخ و سیه چون لوید
کز او چشم بیننده گشتی سپید.بر آتش نهاده لویدی فراخ
نمکسود فربه در او شاخ شاخ.بینیی چون تنور خشت پزان
دهنی چون لوید رنگرزان.چو یکسان بود رنگها در لوید
چرااین سیه گشت و آن شد سپید.

دیگ مسی بزرگ، پاتیل: دهانی فراخ و سیه چون لوید / کز او چشم بیننده گشتی سپید (نظامی۵: ۷۹۴ ).