کراشیدن

(کَ دَ ) (مص ل . ) تباه شدن کار، پریشان شدن .

کراشیدن. [ ک َ دَ ] ( مص ) تباه شدن کار. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ). || پریشان گردیدن. ( برهان ). پریشان گردیدن و مشوش شدن خاطر. پاشیده و منتشر گشتن. ( ناظم الاطباء ). پاشیدن و آشفتن کار. مختل شدن. اختلال یافتن. ( یادداشت مؤلف ) :
بتا تا جدا گشتم از روی تو
کراشیده و خیره شد کار من.|| نابود شدن. ( یادداشت مؤلف ). || خلط از سینه برافکندن بسرفه. ( یادداشت مؤلف ). غراشیدن. گراشیدن. خراشیدن. رجوع به کراشیده و همین مصادر شود.

آشفته و پریشان کردن.