شگفتیدن

( مصدر ) تعجب کردن حیران گشتن .

(ش گِ دَ ) (مص ل . ) تعجب کردن .

شگفتیدن. [ ش ِ گ ِ دَ ] ( مص ) متعجب شدن. ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). تعجب نمودن. حیران گشتن :
چو افراسیابش به هامون بدید
شگفتید از آن کودک نورسید .ز خفتان رومی و ساز نبرد
شگفتید از آن کودک شیرخورد.|| متعجب بودن. || آشفته شدن. ( ناظم الاطباء ).

تعجب کردن، حیران شدن.