گنبد، قبه
( اسم ) گنبد قبه .
خوشاب دندان گردیدن یا خنک شدن روز
( اسم ) گنبد قبه .
خوشاب دندان گردیدن یا خنک شدن روز
شنب
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
(شَ یا شُ ) (اِ. ) گنبد، قبه .
لغت نامه دهخدا
شنب. [ شَمْب ْ ] ( اِ ) گنبد. و از این است که گنبدی را که سلطان غازان در آذربایجان ساخته بود شنب غازان خوانند یعنی گنبدغازان. ( برهان ) ( جهانگیری ). خم بمعنی گنبد است. ( انجمن آرا ). گنبد باشد. ( سروری ) ( رشیدی ). گنبد بزرگ. ( یادداشت مؤلف ). طاق. قبه. رجوع به شنب غازان شود.
- شنب توحید ؛ محلی در تبریز که صوفیه بدانجا گرد می آمده اند برای ذکر و سماع و غیره. ( یادداشت مؤلف ).
شنب. [ ش َ ن ِ ] ( ع ص ) روز خنک. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
شنب. [ ش َ ن َ ] ( ع اِمص ) آبداری و خوش آبی و خنکی دندان. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). خوش آب دندان و سردی آن. ( مهذب الاسماء ). روشنی دندان. ( دهار ). صفا و خوشابی دندان. || خنکی دهن.( منتهی الارب ). || تیزی دندان به روشی که کناره آن به اره ماند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) خجک سپید در دندان. ( منتهی الارب ). نقطه های سفید در دندان. ( از اقرب الموارد ).
شنب. [ ش َ ن َ ] ( ع مص ) خوشاب دندان گردیدن. ( منتهی الارب ). شَنِب َ الرجل شَنَباً؛ کان ثغره اَشْنَب فهو شانب علی الاستعمال و شَنیب علی القیاس و اَشْنَب. ( از اقرب الموارد ). || خنک شدن روز. ( منتهی الارب ). شَنِب َ یومُنا؛ سرد شد روز ما، فهو شَنِب و شانب و الاسم الشُنْبة. ( از اقرب الموارد ).
- شنب توحید ؛ محلی در تبریز که صوفیه بدانجا گرد می آمده اند برای ذکر و سماع و غیره. ( یادداشت مؤلف ).
شنب. [ ش َ ن ِ ] ( ع ص ) روز خنک. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
شنب. [ ش َ ن َ ] ( ع اِمص ) آبداری و خوش آبی و خنکی دندان. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). خوش آب دندان و سردی آن. ( مهذب الاسماء ). روشنی دندان. ( دهار ). صفا و خوشابی دندان. || خنکی دهن.( منتهی الارب ). || تیزی دندان به روشی که کناره آن به اره ماند. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِ ) خجک سپید در دندان. ( منتهی الارب ). نقطه های سفید در دندان. ( از اقرب الموارد ).
شنب. [ ش َ ن َ ] ( ع مص ) خوشاب دندان گردیدن. ( منتهی الارب ). شَنِب َ الرجل شَنَباً؛ کان ثغره اَشْنَب فهو شانب علی الاستعمال و شَنیب علی القیاس و اَشْنَب. ( از اقرب الموارد ). || خنک شدن روز. ( منتهی الارب ). شَنِب َ یومُنا؛ سرد شد روز ما، فهو شَنِب و شانب و الاسم الشُنْبة. ( از اقرب الموارد ).
شنب . [ ش َ ن َ ] (ع اِمص ) آبداری و خوش آبی و خنکی دندان . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). خوش آب دندان و سردی آن . (مهذب الاسماء). روشنی دندان . (دهار). صفا و خوشابی دندان . || خنکی دهن .(منتهی الارب ). || تیزی دندان به روشی که کناره ٔ آن به اره ماند. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (اِ) خجک سپید در دندان . (منتهی الارب ). نقطه های سفید در دندان . (از اقرب الموارد).
شنب . [ ش َ ن َ ] (ع مص ) خوشاب دندان گردیدن . (منتهی الارب ). شَنِب َ الرجل شَنَباً؛ کان ثغره اَشْنَب فهو شانب علی الاستعمال و شَنیب علی القیاس و اَشْنَب . (از اقرب الموارد). || خنک شدن روز. (منتهی الارب ). شَنِب َ یومُنا؛ سرد شد روز ما، فهو شَنِب و شانب و الاسم الشُنْبة. (از اقرب الموارد).
شنب . [ ش َ ن ِ ] (ع ص ) روز خنک . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
شنب . [ شَمْب ْ ] (اِ) گنبد. و از این است که گنبدی را که سلطان غازان در آذربایجان ساخته بود شنب غازان خوانند یعنی گنبدغازان . (برهان ) (جهانگیری ). خم بمعنی گنبد است . (انجمن آرا). گنبد باشد. (سروری ) (رشیدی ). گنبد بزرگ . (یادداشت مؤلف ). طاق . قبه . رجوع به شنب غازان شود.
- شنب توحید ؛ محلی در تبریز که صوفیه بدانجا گرد می آمده اند برای ذکر و سماع و غیره . (یادداشت مؤلف ).
فرهنگ عمید
گنبد، قبه.
کلمات دیگر: