یحیی رحیمی

یحیی رحیمی(۱۳۶۰–۱۳۱۸)، معلم مارکسیست و عضو سازمان چریکهای فدایی خلق ایران بود که در سال ۱۳۶۰ در زندان اوین اعدام شد. وی به سبب اعتصاب غذای طولانی اش در سال ۱۳۵۷ به همراه عباس سماکار شناخته شده است.
سماکار، عباس. من یک شورشی هستم. تهران: انتشارات مهراندیش، ۱۳۸۲.
پروفایل یحیی رحیمی در پایگاه یادبودی در دفاع از حقوق بشر
یحیی رحیمی در سال ۱۳۱۸ در قصرشیرین در استان کرمانشاه متولد شد. وی در سال ۵۰ در رابطه با ارتباطش با سازمان چریکهای فدایی خلق ایران دستگیر و در زندان اوین زیر شکنجه های ساواک قرار گرفت. وی پس از مدتی آزاد و بار دیگر در سال ۵۲ دستگیرشده و مدت ۲ سال را در سلولهای انفرادی گذراند. مقاومت وی در کمیته مشترک ضد خرابکاری ساواک و تحمل قریب به ۳ ماه «جیره شلاق» –هر بار ۵۰ ضربه– در میان زندانیان سیاسی زبانزد است.
عباس سماکار در کتاب «من یک شورشی هستم» وی را اینگونه توصیف می کند:
«او واقعاً انسان مقاومی بود و وقتی از پرونده اش و کتک خوردنش تعریف می کرد، می دیدم که آرزوی من است که شجاعت او را می داشتم و مانند او انسان قاطعی بودم.»