کارایوکه

کارائوکه یا کارااوکه (به ژاپنی: カラオケ) ابزاری سرگرم کننده برای دوستداران آوازخوانی که از طریق یک صفحه نمایش و یک میکروفون، این امکان را برای افراد مبتدی فراهم می کند تا در حین پخش موسیقی بی کلامِ آوازهای مشهور، متن اشعار آن ها را بر صفحه نمایش ببینند و از طریق میکروفن به ضبط صدای خود بپردازند.در ایران چندین آلبوم به صورت کارائوکه توسط شرکت آیوا ضبط و تکثیر شده است، از جمله:
آلبوم تنها ماندم از محمد اصفهانی
کنسرتی از «گروه آریان»
این دستگاه برای اولین بار در ایالات متحده آمریکا اختراع شد و بعدها توسط ژاپنی ها تکمیل گردید.
در تولید موسیقی یا کلیپ با سبک کارائوکه، باند چپْ موسیقی خام و باند راستْ میکس دو صدا یا صدای تنهای خواننده باشد.
در تولید برنامهٔ تلویزیونی، باند چپْ موسیقی خام به همراه افکت های صوتی و باند راستْ نَرِیشن و صدای مجری باید باشد.

کارائوکه (karaoke)
(در ژاپنی به معنای «ارکستر خالی») آوازخواندنِ غیرحرفه ای در فضاهای عمومی روی نوارهای موسیقیِ از پیش ضبط شده . کارائوکه در ژاپن پدیدآمد و در دهۀ ۱۹۸۰ به دیگر نقاط جهان گسترش یافت . دستگاه های کارائوکه جعبه های موسیقی ای اند که موسیقیِ آوازهای عامیانۀ بسیار مشهور در آن ها ضبط شده است ، و میکروفونی به آن ها متصل است و نیز اشعارِ آوازِ همراه و گرافیکِ ویدئویی دارند که بر روی پرده نمایش داده می شود. در ژاپن صنعتِ ساختِ کارائوکه بیش از ۱.۱میلیارد پوند نصیب خود ساخت . ماشین های کارائوکۀ امروزی قادرند بیش از ۴هزار آواز را همراه با اشعارشان در حافظۀ خود نگهداری کنند.